تفسیر قرآن
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيم
هر روز آیاتی از قرآن کریم را با تأمل و دقت مطالعه کنیم.
ترجمه و تفسیر آیه به آيه سوره زمر
آیه 38
أعوذ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ
وَلَئِن سَأَلْتَهُم مَّنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ لَيَقُولُنَّ اللَّهُ قُلْ أَفَرَأَيْتُم مَّا تَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّهِ إِنْ أَرَادَنِيَ اللَّهُ بِضُرٍّ هَلْ هُنَّ كَاشِفَاتُ ضُرِّهِ أَوْ أَرَادَنِي بِرَحْمَةٍ هَلْ هُنَّ مُمْسِكَاتُ رَحْمَتِهِ قُلْ حَسْبِيَ اللَّهُ عَلَيْهِ يَتَوَكَّلُ الْمُتَوَكِّلُونَ (38)
ترجمه :
و اگر (از مشركان) سؤال كنى: «چه كسى آسمان ها و زمين را آفريد؟» قطعاً خواهند گفت: «خدا» بگو: «پس آيا در آن چه از غير خدا مى خوانيد نظر و انديشه كرده ايد؟! (راستى) اگر خداوند نسبت به من ضررى را اراده كند آيا اين بت ها مى توانند آن ضرر را برطرف كنند، يا (اگر) خداوند براى من لطف و رحمتى را بخواهد، آيا آنها مى توانند مانع آن رحمت شوند؟» بگو: «خداوند براى من كافى است. اهل توكّل تنها بر او توكّل مى نمايند.»
نکته ها:
در قرآن بارها از اعتقاد مشركان به خالق بودن خداوند سخن به ميان آمده است. علاوه بر آيه مورد بحث، بنگريد به: سوره عنكبوت، آيات 61 تا 63 و سوره لقمان آيه 24 و سوره زخرف آيات 9 و 87.
كلمه «ضُرٌّ» در برابر رحمت، به معناى هر گونه گرفتارى است.
ضمير «هُنّ» براى مؤنث است و در اين جا براى بت ها به كار رفته، زيرا عرب ها بت هاى بزرگ را به نام مؤنث مى خواندند. نظير: «لات»، «مناة»، «عُزّى »
پیام‌ها :
- بت پرستان خالقيّت خداوند را قبول داشتند. (لكن براى بت ها نقش ربوبيّت و شفاعت را قائل بودند). «ليقولنّ اللَّه»
- بت ها هيچ نقشى در برابر اراده خداوند ندارند. «هل هنّ كاشفات - هل هنّ مُمسِكات»
- كسى لايق پرستش است كه قدرتِ رساندن سود و دفع زيان را داشته باشد. «هل هنّ كاشفات - هل هنّ مُمسِكات»
- دفع ضرر مهم تر از جلب منفعت است. («كاشفات ضُرّ» قبل از «مُمسِكات رحمته» آمده است).
- توكّل تنها بر خداوند جايز است. (كلمه «عليه» قبل از «يتوكّل» آمده كه بيانگر انحصار است).
- خداوند از هر جهت پيامبرش را تكفّل و كفايت مى كند. «حَسْبى اللّه»(كلمه «حَسْبى» مطلق آمده كه شامل همه چيز مى شود).
بر گرفته از کتاب الکترونیکی تفسير نور مرکز اطلاع رسانی غدیر
هر روز آیاتی از قرآن کریم را با تأمل و دقت مطالعه کنیم.
ترجمه و تفسیر آیه به آيه سوره زمر
آیه 38
أعوذ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ
وَلَئِن سَأَلْتَهُم مَّنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ لَيَقُولُنَّ اللَّهُ قُلْ أَفَرَأَيْتُم مَّا تَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّهِ إِنْ أَرَادَنِيَ اللَّهُ بِضُرٍّ هَلْ هُنَّ كَاشِفَاتُ ضُرِّهِ أَوْ أَرَادَنِي بِرَحْمَةٍ هَلْ هُنَّ مُمْسِكَاتُ رَحْمَتِهِ قُلْ حَسْبِيَ اللَّهُ عَلَيْهِ يَتَوَكَّلُ الْمُتَوَكِّلُونَ (38)
ترجمه :
و اگر (از مشركان) سؤال كنى: «چه كسى آسمان ها و زمين را آفريد؟» قطعاً خواهند گفت: «خدا» بگو: «پس آيا در آن چه از غير خدا مى خوانيد نظر و انديشه كرده ايد؟! (راستى) اگر خداوند نسبت به من ضررى را اراده كند آيا اين بت ها مى توانند آن ضرر را برطرف كنند، يا (اگر) خداوند براى من لطف و رحمتى را بخواهد، آيا آنها مى توانند مانع آن رحمت شوند؟» بگو: «خداوند براى من كافى است. اهل توكّل تنها بر او توكّل مى نمايند.»
نکته ها:
در قرآن بارها از اعتقاد مشركان به خالق بودن خداوند سخن به ميان آمده است. علاوه بر آيه مورد بحث، بنگريد به: سوره عنكبوت، آيات 61 تا 63 و سوره لقمان آيه 24 و سوره زخرف آيات 9 و 87.
كلمه «ضُرٌّ» در برابر رحمت، به معناى هر گونه گرفتارى است.
ضمير «هُنّ» براى مؤنث است و در اين جا براى بت ها به كار رفته، زيرا عرب ها بت هاى بزرگ را به نام مؤنث مى خواندند. نظير: «لات»، «مناة»، «عُزّى »
پیام‌ها :
- بت پرستان خالقيّت خداوند را قبول داشتند. (لكن براى بت ها نقش ربوبيّت و شفاعت را قائل بودند). «ليقولنّ اللَّه»
- بت ها هيچ نقشى در برابر اراده خداوند ندارند. «هل هنّ كاشفات - هل هنّ مُمسِكات»
- كسى لايق پرستش است كه قدرتِ رساندن سود و دفع زيان را داشته باشد. «هل هنّ كاشفات - هل هنّ مُمسِكات»
- دفع ضرر مهم تر از جلب منفعت است. («كاشفات ضُرّ» قبل از «مُمسِكات رحمته» آمده است).
- توكّل تنها بر خداوند جايز است. (كلمه «عليه» قبل از «يتوكّل» آمده كه بيانگر انحصار است).
- خداوند از هر جهت پيامبرش را تكفّل و كفايت مى كند. «حَسْبى اللّه»(كلمه «حَسْبى» مطلق آمده كه شامل همه چيز مى شود).
بر گرفته از کتاب الکترونیکی تفسير نور مرکز اطلاع رسانی غدیر
۲۶۴
۰۴ اسفند ۱۴۰۰
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.