House of Slaves
خانه بردگان (House of Slaves) در جزیره گره (Gorée Island) واقع در داکار در کشور سنگال است. این خانه در سال ۱۷۷۶ توسط هلندی ها ساخته شده است.
این خانه در دو طبقه ساخته شده که در طبقه بالا که امکانات خوبی وجود دارد صاحبان و تاجران برده مستقر بوده اند و در طبقه پایین که در وضعیت اسفباری از همه نظر بوده بردگان حبس بوده اند. در طبقه پایین خانه بردگان در اتاق هایی به اندازه ۵/۲ در ۵/۲ متر حدود ۵۰ برده نگهداری می شده است که در طول شبانه روز یک بار برای قضای حاجت به بیرون می رفتند.
البته در این خانه جای مردان، زنان و کودکان از یکدیگر جدا بوده و وضعیت بد بهداشتی و شیوع بیماری ها بسیاری از آنان را در مدت حضور در این خانه که ۳ ماه طول می کشیده است از پای درمی آورده است که مجموع آن بر رقم ۶ میلیون بالغ می شود. به علاوه در این محل تاجران برده فقط طالب بردگان مرد چاق و تنومند بالای ۶۰ کیلوگرم و زنان برده زیبا بوده اند.
این امر باعث می شده تا بسیاری از بردگان که واجد این شرایط نبوده اند بدون این که آزاد شوند تا مدت ها در این وضعیت تلخ باقی بمانند. به علاوه جداکردن زنان و مردان و کودکان از یکدیگر باعث می شد تا در نهایت هنگام انتقال آنان؛ دنیای جدید برای همیشه بین پدران و مادران و فرزندان جدایی بیفتد و هر کدام به نقطه دور از دیگری برود.
از جمله مکان های خانه بردگان که امروزه به محل عذرخواهی سران و مقامات کشورهای غربی از رفتارهای زشت و ناپسند پیشینیان خود با بردگان آفریقا تبدیل شده «در بدون بازگشت» (Door of No Return) است. این در که عبور از آن برای بردگان به معنی خداحافظی دائمی با آفریقا بوده راهرو کوچکی است که از یک درگاه به اقیانوس اطلس متصل است و توسط پلی به کشتی متصل می شده است تا بردگان از طریق آن به کشتی منتقل شوند. البته در دو طرف درگاه سنگرهایی وجود دارد که هنگام انتقال بردگان به کشتی افراد مسلح با استقرار در آن چنانچه برده ای برای فرار از دست تاجران خود را به دریا می افکند به او شلیک می کرده اند تا نتواند جان سالم به در برد.
این خانه در دو طبقه ساخته شده که در طبقه بالا که امکانات خوبی وجود دارد صاحبان و تاجران برده مستقر بوده اند و در طبقه پایین که در وضعیت اسفباری از همه نظر بوده بردگان حبس بوده اند. در طبقه پایین خانه بردگان در اتاق هایی به اندازه ۵/۲ در ۵/۲ متر حدود ۵۰ برده نگهداری می شده است که در طول شبانه روز یک بار برای قضای حاجت به بیرون می رفتند.
البته در این خانه جای مردان، زنان و کودکان از یکدیگر جدا بوده و وضعیت بد بهداشتی و شیوع بیماری ها بسیاری از آنان را در مدت حضور در این خانه که ۳ ماه طول می کشیده است از پای درمی آورده است که مجموع آن بر رقم ۶ میلیون بالغ می شود. به علاوه در این محل تاجران برده فقط طالب بردگان مرد چاق و تنومند بالای ۶۰ کیلوگرم و زنان برده زیبا بوده اند.
این امر باعث می شده تا بسیاری از بردگان که واجد این شرایط نبوده اند بدون این که آزاد شوند تا مدت ها در این وضعیت تلخ باقی بمانند. به علاوه جداکردن زنان و مردان و کودکان از یکدیگر باعث می شد تا در نهایت هنگام انتقال آنان؛ دنیای جدید برای همیشه بین پدران و مادران و فرزندان جدایی بیفتد و هر کدام به نقطه دور از دیگری برود.
از جمله مکان های خانه بردگان که امروزه به محل عذرخواهی سران و مقامات کشورهای غربی از رفتارهای زشت و ناپسند پیشینیان خود با بردگان آفریقا تبدیل شده «در بدون بازگشت» (Door of No Return) است. این در که عبور از آن برای بردگان به معنی خداحافظی دائمی با آفریقا بوده راهرو کوچکی است که از یک درگاه به اقیانوس اطلس متصل است و توسط پلی به کشتی متصل می شده است تا بردگان از طریق آن به کشتی منتقل شوند. البته در دو طرف درگاه سنگرهایی وجود دارد که هنگام انتقال بردگان به کشتی افراد مسلح با استقرار در آن چنانچه برده ای برای فرار از دست تاجران خود را به دریا می افکند به او شلیک می کرده اند تا نتواند جان سالم به در برد.
۳.۱k
۲۲ مهر ۱۴۰۰
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.