چرا باید برای درس و امتحان های بد احساس کنم وجودم بی معنی

چرا باید برای درس و امتحان های بد احساس کنم وجودم بی معنیه؟...چرا باهام اینطوری رفتار میکنن؟ چرا قضاوت میکنن؟ چرا میخوام بمیرم ولی جرعت خودکشی ندارم؟ چرا حتی مامانم هم درکم نمیکنه؟ چرا برای یه ورقه کاغذ باید اشک بریزم؟ چرا هیچکس درکم نمیکنه؟ چرا نمیتونم چیزی که توی سرمه رو به بقیه بگم؟ چرا نمیتونم برم دنبال علایقم؟ چرا نمیزارن استعداد های واقعیم رو دنبال کنم و توی چیزی که استعداد ندارم رو دنبال نکنم؟ چرا میخوام بمیرم؟ چرا همه یه جوری رفتار میکنن انگار اهمیتی ندارم و یه تیکه آشغالم؟ چرا همه به اعتمادم خیانت میکنن؟ بعضی وقت هل احساس میکنم کاش از همون اول وجود نداشتم...