میجویمت...

میجویمت...
در حریر خیالم
در لفظ و قلمم
در تمامے سڪوتهایے ڪه
حجیم ڪرده
بغضے سنگین در گلو
در قطرات اشڪے ڪه صیقلے داد
روحم را . جانم را . دلم را
تا بتوانم بهتر حڪاڪے ڪنم
ان را
در دنج ترین جاے قلبم
میجویمت دریاب مرا
اے بانے سڪوت مطلقم!