حکایت

#حکایت

💠 امام حسین(ع) واسطه فیض الهی

📝 در کتب تاریخی آمده است که روزی پیامبر(ص) به یکی از افراد مدینه که گناه بزرگی را مرتکب شده بود پیغام داد به دادگاه حاضر شود و جریمة گناه خود را بپردازد. آن مرد چند روزی از خانه خارج نشد.

📝 روزی از گوشه درب منزل متوجّه شد امام حسن و امام حسین(ع) که کودکان خردسالی بودند، از کوچه عبور می کنند. در همان لحظه درب را گشود و این دو کودک را بر روی دوش خویش گذاشت و به سمت مسجد روانه شد. در میان راه با خود می گفت: اگر با این دو کودک وارد مسجد شوم، پیامبر(ص) مرا عفو می کند. وقتی وارد مسجد شد، پیامبر(ص) دو فرزند خردسال خود را روی دوش این گنهکار دید. لبخندی زد و فرمود:

📝 آنان را پیاده کن، تو بخشیده شدی! آنگاه به امام حسن و امام حسین(ع) فرمود: آن شخص در مورد عفو گناه خود، شما را شفیع قرار داد، در این هنگام این آیه بر قلب نازنین پیامبر(ص) نازل شد:

💠 ﴿وَ لَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جاؤُکَ فَاسْتَغْفَرُوا اللهَ وَ اسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللهَ توَّاباً رَحیماً﴾💠

📝 شیعیان و ارادتمندان سیّدالشهداء(ع) به خاطر رضایت حضرتش از مرگ نمی هراسند؛ زیرا ملک الموت با چهره ای بشّاش برای قبض روح آنان اقدام کرده و بهشت را به آنان بشارت می دهد.

📎 برگرفته از کتاب آئین اشک و عزا در سوگ سیدالشهدا(ع) آقای انصاریان