تفسیر قرآن

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيم

هر روز آیاتی از قرآن کریم را با تأمل و دقت مطالعه کنیم.
فَاقْرَؤُوا مَا تَيَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ

ترجمه و تفسیر آیه به آيه سوره والعصر

فضیلت قرائت این سوره :
امام جعفر صادق علیه السلام فرمود: هر كه «إِذَا جَاء نَصْرُ اللَّهِ وَالْفَتْحُ» را در نمازی واجب یا مستحب بخواند، خداوند او را بر تمامی دشمنانش پیروز می­گرداند و در روز قیامت با نامه ­ای وارد می­شود كه سخن می­گوید و خداوند آن را از درون قبرش با او بیرون می آورد و آن امان­ نامه­ ای است از حرارت و آتش و نعره دوزخ. او در روز قیامت بر هر چه گذر كند، آن چیز به او مژده و خبر از تمامی نیكی­ها دهد تا این كه به بهشت درآید و در دنیا از اسباب خیر، درهایی برایش گشوده شود كه هیچ آرزویشان را نداشته و به قلبش خطور نكرده است.

آیات 1 تا 3 تمام آیات این سوره

بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خدا كه رحمتش بى اندازه است و مهربانى اش هميشگى
وَ الْعَصْرِ (١)
سوگند به عصر [ظهور پيامبر اسلام ]
إِنَّ الْإِنْسٰانَ لَفِي خُسْرٍ (٢)
[كه] بى ترديد انسان در زيان كارى بزرگى است؛
إِلاَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصّٰالِحٰاتِ وَ تَوٰاصَوْا بِالْحَقِّ وَ تَوٰاصَوْا بِالصَّبْرِ (٣)
مگر كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام داده اند و يكديگر را به حق توصيه نموده و به شكيبايى سفارش كرده اند

نکته ها :

در صدر اسلام، مسلمانان هنگام خدا حافظى و جدا شدن از يكديگر اين سوره را تلاوت مى كردند.(144)
خداوند در قرآن، به همه مقاطع زمانى سوگند ياد كرده است. فجر: «والفجر»(145)، صبح: «و الصبح»(146)، روز: «و النّهار»(147)، شب: «و الّيل»(148)، چاشت: «و الضُحى »(149)، سحر: «والّيل اذ ادبر»(150) عصر: «و العصر» گر چه به سحر چند بار سوگند ياد كرده است.
در حديثى از امام صادق عليه السلام نقل شده است كه منظور، عصر خروج حضرت مهدى عليه السلام است.(151)
بعضى مراد از عصر را عصر ظهور اسلام گرفته اند. بعضى عصر را به معناى لغوى آن يعنى فشار گرفته اند، زيرا كه فشارها سبب غفلت زدائى و تلاش و ابتكار انسان هاست. بعضى مراد از عصر را عصاره هستى يعنى انسان كامل گرفته اند و بعضى آن را هنگام نماز عصر دانسته اند.(152)
خسارت در مال قابل جبران است، امّا خسارت در انسانيّت، بالاترين خسارتهاست. «ان الخاسرين الّذين خسروا انفسهم»(153)
سفارش ديگران به حق، ممكن است عوارض تلخى داشته باشد كه بايد با صبر و استقامت به استقبال آن رفت. «تواصوا بالحقّ و تواصوا بالصبر»

بر گرفته از پایگاه جامع قرآنی نور
و کتاب الکترونیکی تفسير نور مرکز اطلاع رسانی غدیر