شعر شب اول ماه مبارک رمضان استاد حاج منصور ارضی

شعر شب اول ماه مبارک رمضان استاد حاج منصور ارضی

آغاز میکنم سخنم را به یا حسین
در میزنم به خانه ی معبود با حسین
کاری به خاطر رمضانم نکرده ام
اما گرفت دست تهی مرا حسین
ما روزه دار ها همه یاد لب تو ایم
ای تشنه لب تر از همه ی تشنه ها حسین
اخر مرا برای خودش میخرد شبی
من میشوم مسافر کرببلا حسین
ببار ابر خطا پوش ماه رحمت شد
ببخش صاحب خانه دوباره زحمت شد
دلا بیا ک خطا را به آه میبخشند
بیا که کوه گناه را به کاه میبخشند
کنار یار نشستن چه لذتی دارد
گناه کار هم انگار عزتی دارد