روانی دوست داشتنی

روانی دوست داشتنی
*پارت دهم*
که یهو ساناز با سر و وضع داغون و با یه چاقو اومد تو و سریع چاقو رو برد بالا و دوید سمت ارتین که من خودم و انداختم جلوش و چاقو رفت تو شکمم یهو از دهنم خون بالا اوردم
-اتتتتتتتت
و بعد سیاهی.......


«یک ماه بعد»
ویو ارتین
الان یک ماهه ات تو کماست همش خودم و لعنت میفرستم کاش کاش نمیومد جلوم دکترا گفتن دیگه امیدی بهش نیست و باید ازش قطع امید کنم
*نوار قلب ضعیف میزنه میخام درس بیارم دیگه امید نیست
-میزارید حداقل برای اخرین بار ببینمش(بغض)
*بله حتما
ارتین وارد اتاق معشوقش شد و دستش رو گرفت و بوسید بعد یک ماه جرئت کرده بود بیاد تو این اتاق
-ساناز و انداختم زندان کاش میشد خوب میشدی ولی دیگه بهت امید ندارن دیگ برای زنده موندنت پول نمیگیرن اما...... برای اخرین بار تو زندگیم بهت میگم که ببخشید من واقعا عاشقتم واقعا دوستت دارم کاش زنده بمو.......
-دکتررررررر
دکتر اومد داخل
*چیش......
*پرستار ضربان قلب برگشت منظم شد بیاااا
و ات اروم چشماش رو باز کرد
+منم عاشقتم(ضعیف)

*End*

پایانش بازه
هر فکری خواستید بکنید اخرش و تو کامنتا بنویسید ببینم چی تصور کردید از اخر داستان