شک نکن عزیزم وقت خودت کمرنگ میشی از زند

شـَــک نکن عَزیزَمْ ... وَقتے خودَت کـَـمرَنگ میشی از زندگیم یه نفـَرِدیگه خودَشو توزندگیـــَم پـُررَنگ مےکُنــَـه پـــَــس یآدَت بآشه اگَر دور شَی ازم، عآشِقَــتَم کہ بآشـــَـم ،،، بہ تـمآااامِ عآشقآنہ هآمونْ ، پُشت میکنم ؛ وفـــــَـرآموشَت مےکنَم ... چون بیـزآاااارَم اَز بودَن هآیے کہ بآنــَبودن ، فَرقے نَدآرَن .. بہ هـَـمین سآدِگــــے !!! نـَفـَـــــــسَم کِہ بآشے ، دیر بیآااایے ، مـَــن رفته اَم .. این قآنونِ زندگےِ مــَــنه بـودے ، نــْــْـــْــْــوووووش نـَبودے ، فــَــرآمووووش .. بیخُــود ھَم مُنتَظِــــــر نَبــآش .. تـو خــــودَت رَفتــــی .. روزی ۱۰۰بارم بِمیــرَم اَز دِلتَنگـیت داااغ کلمه ی برگردو رو دلت میذارم...!