الهی!

الهی!

 

زندگی همه با یاد تو...شادی همه با یافت تو...و جان آنست که درآن شناخت تو است...موجود نفسهای جوانمردانی...حاضر دلهای ذکر کنندگانی...از نزدیک نشانت می دهند و برتر از آنی...از دور می پندارند و نزدیک تر از جانی...ندانم که در جانی یا خود جانی...آنی که خود گفتی و چنانکه خود گفتی آنی...

الهی!

 

     تا با تو آشنا شدم ،از خلایق جدا شدم...در جهان شیدا شدم...

 

       نهان بودم ،پیدا شدم...

 

کریما!

 

     هر که را خواهی که بر افتد ، اورا رها کنی تا با دوستان تو در افتد...

 

الهی!

 

   مران کسی را که خود خواندی...

           

                     ظاهر مکن جرمی را که پوشاندی...

                                 

                                             کریما!میان ما و تو داور تویی...

 

             آن کن که سزاوار آنی نه آنچنان که سزاوار ماست...

 

الهی!

 

     مرکب وا ایستاد و عمرم بفرسود...

 

                       همراهان برفتند و این بیچاره را جز حیرت نیفزود....

 

الهی!

 

   اگر خامم پخته ام کن...

                    و اگر پخته ام سوخته ام کن...