ﺩﺭ ﺧﯿﺎﻻﺕ ﺧﻮﺩﻡ ﺩﺭ ﺯﯾﺮ ﺑﺎﺭﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﯿﺴﺖ،
ﺩﺭ ﺧﯿﺎﻻﺕ ﺧﻮﺩﻡ ﺩﺭ ﺯﯾﺮ ﺑﺎﺭﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﯿﺴﺖ،
ﻣﯽ ﺭﺳﻢ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ، ﺍﺯ ﺧﯿﺎﺑﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﯿﺴﺖ
ﻣﯽ ﻧﺸﯿﻨﯽ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺭﻭﯾﻢ ﺧﺴﺘﮕﯽ ﺩﺭ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ،
ﭼﺎﯼ ﻣﯽ ﺭﯾﺰﻡ ﺑﺮﺍﯾﺖ ، ﺗﻮﯼ ﻓﻨﺠﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﯿﺴﺖ
ﺑﺎﺯ ﻣﯽ ﺧﻨﺪﯼ ﻭ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﯽ ﮐﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ؟
ﺑﺎﺯ ﻣﯽ ﺧﻨﺪﻡ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ، ﮔﺮﭼﻪ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﯿﺴﺖ
ﺷﻌﺮ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﻢ ﺑﺮﺍﯾﺖ ﻭﺍﮊﻩ ﻫﺎ ﮔﻞ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ،
ﯾﺎﺱ ﻭﻣﺮﯾﻢ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺭﻡ ، ﺗﻮﯼ ﮔﻠﺪﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﯿﺴﺖ
ﭼﺸﻢ ﻣﯽ ﺩﻭﺯﻡ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺖ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺁﯾﺎ ﮐﻤﯽ،
ﺩﺳﺘﻬﺎﻳﻢ ﺭﺍ ﺑﮕﯿﺮﯼ ، ﺑﯿﻦ ﺩﺳﺘﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﯿﺴﺖ؟
ﻭﻗﺖ ﺭﻓﺘﻦ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ، ﺑﺎ ﺑﻐﺾ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻢ ﻧﺮﻭ،
ﭘﺸﺖ ﭘﺎﯾﺖ ﺍﺷﮏ ﻣﯽ ﺭﯾﺰﻡ ، ﺩﺭ ﺍﯾﻮﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﯿﺴﺖ
ﻣﯽ ﺭﻭﯼ ﻭ ﺧﺎﻧﻪ ﻟﺒﺮﯾﺰ ﺍﺯ ﻧﺒﻮﺩﺕ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ،
ﺑﺎﺯ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﯽ ﺷﻮﻡ ، ﺑﺎ ﯾﺎﺩ ﻣﻬﻤﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﯿﺴﺖ
ﺭﻓﺘﻪ ﺍﯼ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺗﻮ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﻫﺮﺭﻭﺯ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ،
ﺑﺎﻭﺭ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻧﺒﺎﺷﯽ ، ﮐﺎﺭ ﺁﺳﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﯿﺴﺖ
ﻣﯽ ﺭﺳﻢ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ، ﺍﺯ ﺧﯿﺎﺑﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﯿﺴﺖ
ﻣﯽ ﻧﺸﯿﻨﯽ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺭﻭﯾﻢ ﺧﺴﺘﮕﯽ ﺩﺭ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ،
ﭼﺎﯼ ﻣﯽ ﺭﯾﺰﻡ ﺑﺮﺍﯾﺖ ، ﺗﻮﯼ ﻓﻨﺠﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﯿﺴﺖ
ﺑﺎﺯ ﻣﯽ ﺧﻨﺪﯼ ﻭ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﯽ ﮐﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ؟
ﺑﺎﺯ ﻣﯽ ﺧﻨﺪﻡ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ، ﮔﺮﭼﻪ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﯿﺴﺖ
ﺷﻌﺮ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﻢ ﺑﺮﺍﯾﺖ ﻭﺍﮊﻩ ﻫﺎ ﮔﻞ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ،
ﯾﺎﺱ ﻭﻣﺮﯾﻢ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺭﻡ ، ﺗﻮﯼ ﮔﻠﺪﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﯿﺴﺖ
ﭼﺸﻢ ﻣﯽ ﺩﻭﺯﻡ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺖ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺁﯾﺎ ﮐﻤﯽ،
ﺩﺳﺘﻬﺎﻳﻢ ﺭﺍ ﺑﮕﯿﺮﯼ ، ﺑﯿﻦ ﺩﺳﺘﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﯿﺴﺖ؟
ﻭﻗﺖ ﺭﻓﺘﻦ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ، ﺑﺎ ﺑﻐﺾ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻢ ﻧﺮﻭ،
ﭘﺸﺖ ﭘﺎﯾﺖ ﺍﺷﮏ ﻣﯽ ﺭﯾﺰﻡ ، ﺩﺭ ﺍﯾﻮﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﯿﺴﺖ
ﻣﯽ ﺭﻭﯼ ﻭ ﺧﺎﻧﻪ ﻟﺒﺮﯾﺰ ﺍﺯ ﻧﺒﻮﺩﺕ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ،
ﺑﺎﺯ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﯽ ﺷﻮﻡ ، ﺑﺎ ﯾﺎﺩ ﻣﻬﻤﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﯿﺴﺖ
ﺭﻓﺘﻪ ﺍﯼ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺗﻮ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﻫﺮﺭﻭﺯ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ،
ﺑﺎﻭﺭ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻧﺒﺎﺷﯽ ، ﮐﺎﺭ ﺁﺳﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﯿﺴﺖ
۲.۱k
۲۱ آذر ۱۳۹۴
دیدگاه ها (۵)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.