خدا از حق خود میگذرد ولی از حق بنده خود نه

«ثُمَّ إِنَّ رَبَّکَ لِلَّذینَ عَمِلُوا السُّوءَ بِجَهالَةٍ ثُمَّ تابُوا مِنْ بَعْدِ ذلِکَ وَ أَصْلَحُوا إِنَّ رَبَّکَ مِنْ بَعْدِها لَغَفُورٌ رَحیمٌ»[1]؛ «امّا پروردگارت نسبت به آنها که از روى جهالت، بدى کرده اند، سپس توبه کرده و در مقام جبران برآمده اند، پروردگارت بعد از آن آمرزنده و مهربان است».

و یا در آیه دیگر مى فرماید:
«وَ إِنِّى لَغَفَّارٌ لِمَنْ تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ صالِحاً ثُمَّ اهْتَدى»[2]؛ «و من هر که را توبه کند، و ایمان آورد، و عمل صالح انجام دهد
، سپس هدایت شود، مى آمرزم!».
ولی حتی این حق را به خود نداده که بتواند در حق بنده خود دخالت کند و هرگز از کسانی که حق دیگران را می خورند نخواهد گذشت