یا عادل

یا عادل

تقریبا همه ی یادگاری های دوران بچگی و نوجوانی ام را داده ام به زهرا ...
کادو های تولدی که دوستانم هدیه کرده بودند ...حتی عروسک بند انگشتیم را که کلی باهاش بازی می کردم ...
اما نمی دانم چرا تنها عروسک بچگی هایم را دوست نداشت ... او گنجی بود در صندوقچه اسرارم !
یک ماه پیش بچه ها که رفتند به مدرسه ، رفتم از کمد دیواری کارتن پر از خاطراتم رو پایین آوردم و شروع کردم به نگاه کردن ، لمس کردن و بو کشیدن خاطراتم ...
پر بود از کارت پستال های تبریک عید و تولد زیبا ... بیشترش را داداش علی داده بود ... یادش بخیر !
یهو وسط وسایلم این جامدادی را دیدم ... ااا این چرا پسرانه است ؟
من چرا جامدادی پسرانه خریده بودم ، چقدر هم استفاده کرده ام ! کلی هم پز داده ام در گذشته ...
شاید خریده بودم بدهم به علیرضای نیامده ام !
تا او هم از کودکی های مادرش یادگاری داشته باشد ...