فهم و درک کلام خدا

✍ بر اساس عدالت، هر كس باید بار خودش را بر دوش كشد.«لا تزر وازرة...»

گناه خود را به گردن نیاكان، دوستان و محیط نیاندازیم. «و لا تزر وازرة»

- حساب و كتاب هر كس در قیامت، جداگانه است. «لا تزر وازرة»

- گناه، بار است. «وزر - مثقله»

- در قیامت روابط خویشاوندى در قیامت هیچ تأثیرى در سرنوشت انسان ندارد و بستگان بارى از دوش انسان بر نمى دارند. «و لو كان ذا قربى»

- خشیت و نماز به انسان قابلیّت پذیرش مى دهد. «انّما تنذر الّذین یخشون...»

- تزكیه از طریق تقوا و نماز به دست مى آید. «یخشون - اقاموا الصلاة - تزكّى»

- تزكیه ى انسان، به سود خود اوست. «لنفسه»

- ممكن است سود تزكیه را در دنیا دریافت نكنید ولى در آخرت قطعاً دریافت مى كنید. «الى اللّه المصیر»

- هستى، هدفمند و داراى حركت تكاملى است. «الى اللّه المصیر»
كلمه ى «وِزر» به معناى سنگینى و بار است. «مُثْقَلة» یعنى سنگین بار. «حِمل» بارِ پشت و «حَمل» بار شكم را گویند.(570)

در قرآن مى خوانیم كه گروهى براى اغفال و فریب دیگران مى گویند: «اتّبعوا سبیلنا و لنحمل خطایاكم»(571) ما گناه شما را به دوش مى گیریم این آیه جواب آنها را مى دهد.

سؤال: آیا مى توان به استناد این آیه كه در قیامت بار هر كس به دوش خود اوست و ضربه اى به دیگرى نمى زند، بگوئیم پس ما كارى به گناهكاران نداشته باشیم زیرا بار گناهشان به دوش خودشان است و به ما كارى ندارد؟

پاسخ: این آیه، توجیه سكوت در برابر منكرات نیست زیرا خود سكوت، گناهى است بر گردن افراد ساكت. وظیفه ما امر به معروف و نهى از منكر است ولى اگر گوش ندادند گناهشان به دوش ما نیست.

گرچه هر كس تنها مسئول كار خویش است، امّا اگر كسى راه و سنّت غلطى را در جامعه پایه گزارى كرد علاوه بر منحرفان، این سنّت گزار نیز مسئول است زیرا راهنماى انحراف و گناه، شریك در انحراف و گناه است.

-----

570) تفسیر نمونه، به نقل از مفردات راغب.

571) عنکبوت، 12.