کاش من...

کاش من...
شعرِ کوتاهی بودم،
نوشته شده در حاشیه ی جیب پیراهنت..
و یا عطری بودم که هر روز بر خود می افشاندی
یا آوازی که
تو بسیار دوستش می داری
کاش
قشنگ ترین خاطره ی جوانی ات بودم..
و یا لالایی زمان خواب کودکی هایت..
تک درختِ بهارِ نارنج حیاط تان بودم..
یا گلِ مورد علاقه ی تو
کاش یادِ من...
خنده را بر لبانت جاری کند..
یا اسمِ من..
عشق را در قلبت برویاند..
کاش...
من گاهی هوای خیالت باشم..
و یا هوای نفس کشیدنت..
آه...
همه جای قلبم
بی تو درد دارد..
کاش می دانستی
بعد از رفتنت
از چشم های من نیز عطش می بارد
عطش جرعه ای نگاهت را....