خواستم فاطـــمه نویسم که

خواستم فاطـــمه نویسم که
واژه هایم به دسـت و پا افـتاد
تا نوشتم به صـــفحه یا زهـرا
قلــمم در برابــرم جـــــان داد

سیب ســـرخ بهشتی بالا
آفـتاب قبیلـــه خورشیـــــد
آنکه روزی سـه بار چــهره او
بر علی زهـــــره وار میــتابید

شآن تنزیل آیه تطـــــهیر
یـازده نـــــور را ولـی بـودی
در قــیاس مقامتـــــان دیـدم
فقــــط انـدازه علـی بـودی

آسمان کار هر شبش بــوده
تا ســتاره ز خانه ات چــیند
عادتش بوده پیش چـهره یتان
به گدایی نـــور بنشـــــیند

کار چشمت مسیح پروری است
هر زمان پلکتان بهـــــم بخــــورد
یک اشاره ز جانــب تو بـس است
تا که هفــــت آسـمان بهم بخورد