وقتی ما آدم ها را همانطور که هستند ببینیم بدون اینکه رفتا

وقتی ما آدم ها را همانطور که هستند ببینیم بدون اینکه رفتار و گفتار آنها را به خود بگیریم، هرگز از آنها آزار نمی بینیم. حتی اگر دیگران به شما دروغ بگویند، ایرادی ندارد. آنها به شما دروغ می گویند چون می ترسند. می ترسند که شما متوجه شوید آنها کامل نیستند. از چهره برداشتن این نقاب اجتماعی دشوار است. اگر افراد چیزی می گویند ولی کار دیگری می کنند، شما به خودتان دروغ گفته اید اگر به اعمال آنها گوش فرا ندهید. اما در صورتی که با خودتان صادق باشید، خود را از شر مقدار متنابهی رنج عاطفی خلاص می کنید. گفتن حقیقت به خودتان ممکن است رنجتان دهد، ولی نیازی نیست که به این رنج وابسته بمانید. شفا در راه است، و فقط مسئله زمان مطرح است تا امور بر وفق مراد شما شود.
اگر کسی رفتارش با شما بر مبنای عشق و احترام نباشد، موهبتی است که چنین کسی از شما فاصله بگیرد. اگر این شخص فاصله نگرفت، شما مسلماً چندین سال دیگر هم در کنار او رنج خواهید برد.
جدا شدن ممکن است برای مدت کوتاهی آزاردهنده باشد، اما سرانجام قلب شما شفا می یابد. پس می توانید آنچه را واقعاً می خواهید انتخاب کنید. شما درخواهید یافت که برای انتخاب های درست بیش از آنکه نیاز به اعتماد کردن به دیگران داشته باشید، نیاز دارید که به خودتان اعتماد کنید.