تینوفور
اما فریب زیبایی آنها را نخورید چراکه شانه داران یا آنطور که نام علمی شان تلفظ می شود تینوفور ها به خاطر حملات سریع و برق آسای خود قاتلانی بالفطره هستند و در یک آن موجودات ریز سطح یا درون آب را شکار کرده و زنده زنده می بلعند.
این موجودات دقیقا همان عروس های دریایی نیستند و با آنها تفاوت دارند و برخلاف عروس های دریایی در حین شنا دهان خود را به سمت جلو می گیرند و قربانیانشان را قورت می دهند.
آنها در واقع شاخک های کوچکی دارند که برای به دام انداختن طعمه هایشان از آنها استفاده می کنند اما این شاخک ها به جای آنکه حاوی کپسول هایی همراه با نیش های نیزه ای شکل باشند، از سلول هایی تشکیل شده اند که از خود نوعی ماده چسبناک ترشح می کند و جالب است بدانید که از طریق همین ماده بسیاری از عروس های دریایی را به دام می اندازند.
در واقع اصلا انتظار نداشتم که چنین اتفاقی رخ دهد. با این حال باید بگویم که این موجودات علیرغم سرعت بالایشان بسیار شکننده و ظریف هستند و اگر یکی از آنها را در دست بگیرید، در دستانتان آب می شود. به همین خاطر همکاران هادوک در آکواریوم خلیج مونتری آنها را در داخل تانک های «فرفره ای» شکل نگه می دارند که آب از طرفین به درونشان می ریزد و به گونه ای جریان پیدا می کند که جانور در مرکز تانک به حالت معلق در بیاید.
اما تاریخچه تکامل این موجود مدت هاست که به موضوع مناقشه دانشمندان بدل گردیده. آنها اخیرا دریافته اند که شانه داران دارای حسگرهایی هستند که می توانند نور، موقعیت (بالا، پایین) لمس و مزه را تشخیص دهند اما یکپارچه سازی این حسگرها یا رشته های عصبی بدون وجود یک پردازنده مرکزی یا به بیان دیگر مغز صورت صورت گرفته است. احساس این موارد در واقع با استفاده از شبکه اعصاب این جانور اتفاق می افتد که به شیوه ای نسبتا ساده به یکدیگر متصل گردیده اند.
خود شانه داران از خود نور آبی یا سبز متمایل به آبی ساطع می کنند و حتی زمانی که مورد تهدید قرار می گیرند می توانند خود را به رنگ دودی درآورند اما زمانی که یک طعمه براق را قورت می دهند، آن جانور پس از ورود به مجرای گوارشی شفاف آنها شروع به درخشیدن و جلب توجه دشمنان می کند.
شانه داران قرمز می توانند همه رنگ ها غیر از قرمز را جذب نمایند و به همین دلیل در تاریکی های اعماق اقیانوس به رنگ مشکی در می آیند. چنین راهکاری برای موجودی به این ظرافت و کوچکی برای آنکه دیده نشود بسیار هوشمندانه به نظر می آید.
این موجودات دقیقا همان عروس های دریایی نیستند و با آنها تفاوت دارند و برخلاف عروس های دریایی در حین شنا دهان خود را به سمت جلو می گیرند و قربانیانشان را قورت می دهند.
آنها در واقع شاخک های کوچکی دارند که برای به دام انداختن طعمه هایشان از آنها استفاده می کنند اما این شاخک ها به جای آنکه حاوی کپسول هایی همراه با نیش های نیزه ای شکل باشند، از سلول هایی تشکیل شده اند که از خود نوعی ماده چسبناک ترشح می کند و جالب است بدانید که از طریق همین ماده بسیاری از عروس های دریایی را به دام می اندازند.
در واقع اصلا انتظار نداشتم که چنین اتفاقی رخ دهد. با این حال باید بگویم که این موجودات علیرغم سرعت بالایشان بسیار شکننده و ظریف هستند و اگر یکی از آنها را در دست بگیرید، در دستانتان آب می شود. به همین خاطر همکاران هادوک در آکواریوم خلیج مونتری آنها را در داخل تانک های «فرفره ای» شکل نگه می دارند که آب از طرفین به درونشان می ریزد و به گونه ای جریان پیدا می کند که جانور در مرکز تانک به حالت معلق در بیاید.
اما تاریخچه تکامل این موجود مدت هاست که به موضوع مناقشه دانشمندان بدل گردیده. آنها اخیرا دریافته اند که شانه داران دارای حسگرهایی هستند که می توانند نور، موقعیت (بالا، پایین) لمس و مزه را تشخیص دهند اما یکپارچه سازی این حسگرها یا رشته های عصبی بدون وجود یک پردازنده مرکزی یا به بیان دیگر مغز صورت صورت گرفته است. احساس این موارد در واقع با استفاده از شبکه اعصاب این جانور اتفاق می افتد که به شیوه ای نسبتا ساده به یکدیگر متصل گردیده اند.
خود شانه داران از خود نور آبی یا سبز متمایل به آبی ساطع می کنند و حتی زمانی که مورد تهدید قرار می گیرند می توانند خود را به رنگ دودی درآورند اما زمانی که یک طعمه براق را قورت می دهند، آن جانور پس از ورود به مجرای گوارشی شفاف آنها شروع به درخشیدن و جلب توجه دشمنان می کند.
شانه داران قرمز می توانند همه رنگ ها غیر از قرمز را جذب نمایند و به همین دلیل در تاریکی های اعماق اقیانوس به رنگ مشکی در می آیند. چنین راهکاری برای موجودی به این ظرافت و کوچکی برای آنکه دیده نشود بسیار هوشمندانه به نظر می آید.
۲.۷k
۰۸ مرداد ۱۴۰۳
دیدگاه ها (۲)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.