p:15🙂(پایان)

p:15🙂(پایان)

(زمان حال)
اشکام و پاک کردم و به اقای چانگ نگاه کردم از جاش بلند شد و کنارم نشست و گفت:خانم ات شما دچار بیماری رویا پرداز شدید
با تعجب بهش نگاه کردم که گفت:این اسامی شما گفتید همشون حدود ده و یازده ساله که فودت کردن و شما هیچ نسبتی با هیچکدومشون ندارید اینایی که گفتید نویسنده بودن و اون خانه متروکه هم داستانش درسته ولی برای شما همچین اتفاقی نیوفتاده اهالی روستا دیدن که شما با خودتون حرف میزدید یا صدا های عجیبی از اون خونه میومده
اقای چانگ از جاش بلند شد و رفت با تعجب به حرف های اقای چانگ فکر میکرد با پیچیده شدن چیزی دور گردنم و تنگ شدن نفسم شروع کردم به دست و پا زدن کسی اروم در گوشم گفت:اون اتفاقات همش راست بوده ات....
چشمام سیاهی میرفت و نمیتونستم درست جایی و ببینم و بعد.....سیاهی مطلق

*************
سون تاگ:مامان بنظرت ات الان داره چیکار میکنه
اقای چانگ گفت ات رفته سفر

مادر سون تاگ دستی به سر پسرش کشید و گفت:اون حالش خوبه و لبخندی زد و مادرش اروم جوری که سون تاگ نشنوه گفت:امیدوارم روحت در ارامش باشه......


خوب این فیکم با پایانی غم انگیز تموم شد.
نظرتون درباره این فیک چیه؟