مردم را با ذکر منافع و مفاسد به دستورات اسلامی بخوانیم نه

مردم را با ذکر منافع و مفاسد به دستورات اسلامی بخوانیم نه فقط با ذکر باید ها و نبایدها.
و اذن فی الناس بالحج.. (28) لیشهدوا منافع لهم
ویذکروا اسم الله فی ایام معلومات علی ما رزقهم
من بهیمه الانعام فکلوا منها واطعموا البائس الفقیر(28) سوره حج
اساسا دستورات اسلامی شخصا یا مجموعا دارای منافع است و نواهی هم شخصا یا مجموعا دارای ضررات. یکی از ویژگی های بسیاری از دستورات اسلامی معلل و مستند بودن است. و ضررات و منافع ملموسی را برای اشخاص و جوامع بیان می کند. لذا خداوند متعال در حالی که حج را بسیار عالی رتبه و دارای منافع بسیار مهم جهانی و معنوی قرار داده است همین مردم و مومنین را به پکیج و مجموعه ای موجه و منطقی راهنمایی می کند که ای مردم حج بروید 1_تا منافعی به دست آورید حالا چه مادی باشد چه معنوی. اگر می توانید به تجارت های صحیح و نه کاذب در شهر مکه رو بیاورید و وابسته به دشمنان و کشورهای غیر اسلامی نباشید. و همین تجمع شما ولو اقتصادی باشد موجب اعتلا و سربلندی مسلمین و بی نیازی آنها از اجانب است. و دین را مانند مسیحیت منحصر به یک اعمال عبادی نکنید. و اقتصاد را با ترجمه اسلام در زندگی خود پیاده کنید.
2_محور تجمع شما یاد خدا و دعوت به یگانه پرستی باشد و باز خداوند منافع را محدود نفرمود اما نسبت به ذکر الله فرمود ایام معلومات. معلوم اینجا یعنی چیز قابل احصا و مختصر و کوتاه که حدودش معلوم است. خداوند می داند غالب افراد نسبت به ذکر الله احساس مشقت می کنند چون هنوز راهی به مراتب بالای ایمان نداشته اند. لذا می فرماید همین اذکار و اعمال عبادی مختصر را انجام دهید کافی است.
3_مجددا خداوند اینجا بر اقتصاد موحدانه و رحیمانه تاکید می کند. یعنی ای مردم بدانید که ثمرات اقتصادی شما فقط دسترنج خود شما نیست. و افراد فراوانی خون و آبرو داده اند تا این امنیت تجاری ایجاد شود ضمنا همه این نعمتها در دایره ی مشیت و اراده و رزاقیت خداوند متعال است. پس مانند یهود فقط به دنبال مال و ثروت و دنیا نباشید. باز اینجا خداوند دستورات میانه و منصفانه ای میدهد و می فرماید از رزق من که بسیاری از مقدمات تجاری شما از همین نعمتهای مجانی من خداوند است بخورید و بپوشید و استفاده کنید اما فقرا را از یاد نبرید و با آنها رحیمانه و کریمانه برخورد کنید.
4_همچنین تاکید ضمنی این آیات شریفه این است که احکام و دستورات الهی اعم از حجاب و خمس و زکات و حج و جهاد و انفاق و مواسات و ... ضمن این که مرزهای مهمی هستند و باید توسط همه رعایت شوند. همه معلل و مدلل و مستند هستند که اگر کسی طرف دعوا نباشد به راحتی می فهمد که دستورات الهی برای همه مفید و مشکل گشا و بلکه برای افراد و جوامع ضروری هستند.
و ما سالیان سال گرفتار این برخی دسته ها بوده ایم و طبیعتا خواهیم بود. عده ای که هیچ تغییر موضوعی اعم از توسعه یا تحدید را در دستورات الهی نمی پذیرند. و می گویند حالا چون در زکات این چار قلم ذکر شد غیر پیامبر نمی تواند مثلا اسب را اضافه کند یا غیر معصوم نمی تواند تنباکو را ممنوع کند یا غیر فقیه نمی تواند در زندگی شخصی خود هیچ منفعت و ضرر قطعی بدون شبهه ای را لحاظ کند.
و عده ای هم از جهت دیگر اینها را یک دستورات خشک بی معنایی خیال می کنند. که اگر معصوم فرمود در کفن بنویسید یا عبدالله بن جعفر بقیه هم باید همین را در کفن ها بنویسند. لذا شاهد بودیم سالیان سال فقط دغدغه ذبح قربانی و انجام عمل داشتند و مهم نبود که صدها هزار دام ذبح شده اما دفع شوند اما 80% عربستان صاحب مسکن یا ضروریات زندگی نباشد و یا دیگر کشورهای اسلامی. و برایشان مهم نبود که آقا اینها برای اصلاح ضروریات فقراست نه صرف یک عمل ظاهری.
و دسته عوام هم از سوی دیگر خیال می کنند که بله حالا خدمت به خلق بهتر از دستورات عبادی خصوصا کلان است. و بعضی منبری های کم سواد و بعضی ملی پرستها و بعضی حوادث اجتماعی هم یک فضایی ایجاد می کنند که بله حالا حج لازم نیست. و به احوال دیگر بپرداز. یا عده ی دیگری که عالم هم هستند خیال می کنند که عمره چون مستحب است رها شود عیب ندارد. خیر عمره هم حج اصغر است و جزو شعائر عالی شرع مطهر است. منطقا هم حضور شیعه در حج ، رسانه ای مستقیم و مردمی برای ارتباط مستمر با جهان اسلام و دفع و رفع غربت از شیعیان حاضر در مشاهد مشرفه است. و کسی نمی تواند بطور کلی و طولانی آن را منع کند چه برسد به تحریم. مانند شعائر حسینی و مراسم حسینی که مستحب است اما بقول مرحوم حائری موسس در دل همین مستحب هزار واجب خوابیده است.
الغرض حالا دعوا سر این فروعات نیست. خلاصه کلام این که خداوند در دین مبین اسلام مردم را اهل عبودیت و اهل عبادت و اهل اقتصاد سالم رحیمانه می خواهد. و همه را به اصلاح دین و دنیای خودشان و دیگر مسلمین و حتی د