گاهی حجم دنیاي درونم از وجودت تهی میشود، آنوقت من می مانم

گاهی حجم دنیاي درونم از وجودت تهی میشود، آنوقت من می مانم و تنهایی و ترسهایم، دردها، امیدهایم یك آرزوي دور از دسترس، تنها نور وجود توست كه دلم را آرام نگاه میدارد، آنقدر بی تو تنها هستم که بی تو یعنی “هیچ” یعنی “پوچ” ! پس نورت را هرروز به دلم بتابان و دستم را رها نکن.