ڪاش باران بزند سبزه ها مست شوند باد غوغا بڪند لاے موهاے بهار پیچڪِ خاطره ات از تنِ پنجره ے فاصله بالا برود و به دندان دو دنیا و هزاران آدم گره ے ماندنِ تو وا نشود..
