امید...

امید...
از آن دست واژه هاست که آنقدر سردستی گرفتیمش که نفهمیدیم عجب نعمتی است...
و فراموش کردیم حیات بدون امید مثل نمک بدون شوری است...
من یأس احدی الراحتین را نمیدانم کجا شنیده ام...
اما راحت نبود...
زندگی با یأس و ناامیدی اصلا ساده نیست...
این را منی میگوید که یکسال در ناامیدی محض زندگی کرد...
که اگر یأس راحت بود، انتظار افضل اعمال نمیشد...
که افضلیت انتظار به سختی آن است...
که آدم منتظر، چشم به راه فردایی روشن است...
که انتظار میوه درخت امید است...
و امشب شب تولد انسانی است که ملجأ امید یک عالم است...
ذخیره خداست برای روز مبادا...
بقیة الله است...
و امشب را گفته اند احیا بگیریم یارجان!
شب سیاه را حیات ببخشیم...
و خدا را به حجت روی زمینش قسم بدهیم...
برای برگرداندن امید، عدالت و عشق...
و من امشب را بیدار می‌مانم و از خدا برای حصرت عصر(عج) پایان چشم انتظاری و برای چشمهای تو فروغ امید و برای قلبت وسعت طلب میکنم...
#الهام_جعفری
#ممنوعه