تفسیر قرآن
اهميت و جايگاه تسبيح بر اساس نکات تفسیری برگرفته از آیه 1 سوره جمعه
در قرآن، هشت بار فرمان توكل، هشت بار فرمان استغفار، پنج بار فرمان عبادت، پنج بار فرمان ذكر و ياد خدا، دو بار فرمان تكبير و چند بار فرمان سجده آمده است، ولى فرمان تسبيح، شانزده مرتبه آمده است.
امام صادق عليه السلام از رسول گرامى اسلام صلى الله عليه وآله روايت مى كند كه آن حضرت فرمود: هرگاه بنده اى «سبحان اللّه» بگويد، هر آنچه در زير عرش قرار دارد همراه با او تسبيح گويند و به گوينده ى اين سخن، ده برابر پاداش داده مى شود و هرگاه «الحمدللّه» بگويد، خداوند نعمت هاى دنيا را بر او ارزانى دارد تا زمانى كه با خداوند ملاقات كند و آنگاه نعمت هاى آخرت بر او ارزانى شود.(6)
تسبيح خداوند، نوعى تشكر از اوست. قرآن مى فرمايد: هرگاه فتح و پيروزى به سراغ شما آمد خدا را تسبيح گوييد. «اذا جاء نصراللّه والفتح... فسبّح بحمد ربّك»(7)
تسبيح خداوند، كفّاره كلماتى است كه در مجالس گفته يا شنيده مى شود. در حديث مى خوانيم: رسول خداصلى الله عليه وآله هنگامى كه از مجالس برمى خاستند، ذكر «سبحانك الّلهم و بحمدك» را گفته و مى فرمودند: اين كلمه، كفّاره مجلس است. «انّه كفّارة المجلس»
تسبيح، وسيله نجات است. قرآن درباره حضرت يونس عليه السلام مى فرمايد: «فلولا انّه كان من المسبّحين للبث فى بطنه الى يوم يبعثون»(8) اگر او تسبيح گو نبود، براى هميشه در شكم ماهى ماندگار بود.
در حديث ديگرى مى خوانيم: هنگامى كه انسان «سبحان اللّه» مى گويد، تمام فرشتگان بر او درود مى فرستند. «صلّى عليه كل ملك»(9)
در سحرهاى ماه مبارك رمضان، سفارش به قرائت دعايى شده است كه تمام جملات آن با «سبحان اللّه» آغاز مى شود: «سبحان من يعلم جوارح القلوب...، سبحان ربّ الودود...»
در حديث مى خوانيم: شخصى وارد خانه امام صادق عليه السلام شد و حضرت را در حال نماز ديد كه شصت مرتبه ذكر «سبحان اللّه» را تكرار فرمود يا مى خوانيم: امام صادق عليه السلام در حال سجده پانصد مرتبه ذكر «سبحان اللّه» را تكرار فرمودند.(10)
تسبيح موجودات
در جهان بينى الهى، پرستش و عبادت خداوند مخصوص انسان نيست، بلكه همه موجودات در حال پرستش اند.
شخصى از پيامبرصلى الله عليه وآله معجزه اى درخواست كرد. حضرت مقدارى ريگ از زمين برداشت و در دست گرفت و به درخواست پيامبر و اذن الهى، صداى تسبيح سنگريزه ها را شنيدند.(11)
رسول اكرم صلى الله عليه وآله فرمودند: چه بسيار مركب ها كه از راكب خود بهترند، زيرا بيشتر ذكر خدا مى گويند.(12)
درباره تسبيح موجودات هستى، به چند نكته بايستى توجه شود:
الف) قرآن، تسبيح موجودات را آگاهانه و از روى علم و شعور مى داند
بر گرفته از کتاب الکترونیکی تفسير نور مرکز اطلاع رسانی غدیر
در قرآن، هشت بار فرمان توكل، هشت بار فرمان استغفار، پنج بار فرمان عبادت، پنج بار فرمان ذكر و ياد خدا، دو بار فرمان تكبير و چند بار فرمان سجده آمده است، ولى فرمان تسبيح، شانزده مرتبه آمده است.
امام صادق عليه السلام از رسول گرامى اسلام صلى الله عليه وآله روايت مى كند كه آن حضرت فرمود: هرگاه بنده اى «سبحان اللّه» بگويد، هر آنچه در زير عرش قرار دارد همراه با او تسبيح گويند و به گوينده ى اين سخن، ده برابر پاداش داده مى شود و هرگاه «الحمدللّه» بگويد، خداوند نعمت هاى دنيا را بر او ارزانى دارد تا زمانى كه با خداوند ملاقات كند و آنگاه نعمت هاى آخرت بر او ارزانى شود.(6)
تسبيح خداوند، نوعى تشكر از اوست. قرآن مى فرمايد: هرگاه فتح و پيروزى به سراغ شما آمد خدا را تسبيح گوييد. «اذا جاء نصراللّه والفتح... فسبّح بحمد ربّك»(7)
تسبيح خداوند، كفّاره كلماتى است كه در مجالس گفته يا شنيده مى شود. در حديث مى خوانيم: رسول خداصلى الله عليه وآله هنگامى كه از مجالس برمى خاستند، ذكر «سبحانك الّلهم و بحمدك» را گفته و مى فرمودند: اين كلمه، كفّاره مجلس است. «انّه كفّارة المجلس»
تسبيح، وسيله نجات است. قرآن درباره حضرت يونس عليه السلام مى فرمايد: «فلولا انّه كان من المسبّحين للبث فى بطنه الى يوم يبعثون»(8) اگر او تسبيح گو نبود، براى هميشه در شكم ماهى ماندگار بود.
در حديث ديگرى مى خوانيم: هنگامى كه انسان «سبحان اللّه» مى گويد، تمام فرشتگان بر او درود مى فرستند. «صلّى عليه كل ملك»(9)
در سحرهاى ماه مبارك رمضان، سفارش به قرائت دعايى شده است كه تمام جملات آن با «سبحان اللّه» آغاز مى شود: «سبحان من يعلم جوارح القلوب...، سبحان ربّ الودود...»
در حديث مى خوانيم: شخصى وارد خانه امام صادق عليه السلام شد و حضرت را در حال نماز ديد كه شصت مرتبه ذكر «سبحان اللّه» را تكرار فرمود يا مى خوانيم: امام صادق عليه السلام در حال سجده پانصد مرتبه ذكر «سبحان اللّه» را تكرار فرمودند.(10)
تسبيح موجودات
در جهان بينى الهى، پرستش و عبادت خداوند مخصوص انسان نيست، بلكه همه موجودات در حال پرستش اند.
شخصى از پيامبرصلى الله عليه وآله معجزه اى درخواست كرد. حضرت مقدارى ريگ از زمين برداشت و در دست گرفت و به درخواست پيامبر و اذن الهى، صداى تسبيح سنگريزه ها را شنيدند.(11)
رسول اكرم صلى الله عليه وآله فرمودند: چه بسيار مركب ها كه از راكب خود بهترند، زيرا بيشتر ذكر خدا مى گويند.(12)
درباره تسبيح موجودات هستى، به چند نكته بايستى توجه شود:
الف) قرآن، تسبيح موجودات را آگاهانه و از روى علم و شعور مى داند
بر گرفته از کتاب الکترونیکی تفسير نور مرکز اطلاع رسانی غدیر
۱.۵k
۱۳ مرداد ۱۴۰۲
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.