زشیر شتر خوردن و سوسمار ز دست خطاهای ا

زشـــیــر شتــر خوردن و سوسمار» //ز دســــت خــطـاهــای ایــن روزگار
«عرب را به جــایی رسیده است کار» //که گشته است بر دوش ایران سوار
«تــفــو بــر تــو ای چرخ گردون تفو»//بـــرایـــــن شوربــختـان مجنون تـفو
سه پاره از این خاک پر قدرمان //شــده خار چشم اماراتیان
پشه چیست ، که ادعایش چه باد ؟// ویک فوت ما بهر او تند باد
امارات ، بی خود مــکــن ادعـــا // مــروری بــکــــن درس جـــغـــرافـــیــا
زتـــاریــــخ هم دور و بــیــگانــه ای// ویـــا آن کـــه مدهوش و دیوانه ای
محال است یـــک مــتر از خـــاک مــا // جــدا گردد از مــیــهــن پـــاک مـــا
نــدیـــدی مگر حال صـــدامــیـــان//چــگـونــه بــرافـــتــاد ه اند از مـیـان
اگــرچـــیـــزی از خـــاک ایــران زمـیـن// بــشــد قــســمــت آن بُت جور و کین
بـه تـــو نــیـــز خـواهـد رسد چیزکی // اگر پرسی ازمن بگویم زکی
سرافراز و « جـاویــــد» بــــادا وطـــن // ودور از وجـــودش شـــــود اهـــرمن
بــــه تاریـــخ این نکتــه مــانــَد به یاد //چــو ایـــران نـبــاشــد تــن مـن مباد