سوت پایان هرچیزی ، الزاما به معنای اتمام آن چیز نیست.

شاید آغازیست برای به انجام رساندن آن چیزِ بدون فرجام یا بدفرجام.
شاید نشانه ایست برای امید
شاید از دست دادن ها،
کورسوی امیدی باشد برای
پیمودن راهی با مِه غلیظ نداشتن های پی درپی !
شاید همه چیز باید از نداشتن ها و نرسیدن ها آغاز شود!
شاید ته همه چیزهایی که نداشتیم ،
داشتن چیزی باشد که داشتنش جبران تمام نداشتن ها باشد!

شاید برای اینکه دانه ی امید به زندگی در وجودمان جوانه بزند،
باید اول در زیر خاک نداشتن ها اول بمیریم
و بعد سبز شویم؟!

اگر همه چیز برعکس باشد
و راه را از همان ابتدا دنده عقب گرفته باشیم، چه؟

[وی به دنبال تبدیل شدن به چیزهایی است که همیشه ازآنها وحشت داشته است ،
در مسیر تقدیر با چاشنی تغییر]
#سِودا
#دلنوشته
#خودم_نوشته

▪︎ - ²⁶خردادماهِ ¹⁴⁰¹ - ▪︎
²³.⁰²