تنهایی مثلِ بارانِ پاییزی وسوسهی قدمزدن است در خیابان؛ که میروی، و باز میگردی؛ و تازه میفهمی: خیس شدهای، تا مغزِ استخوانهات!
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.