روز بزرگداشت شاعر پارسی

روز بزرگداشت شاعر پارسی...!


جلال الدین محمد بلخی مشهور به مولوی شاعر پارسی گو سده هفتم هجری است.
ﻧﺎﻡ ﮐﺎﻣﻞ ﻭﯼ ‏« ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺑﻦ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺑﻦ ﺣﺴﯿﻦ ﺣﺴﯿﻨﯽ ﺧﻄﯿﺒﯽ ﺑﮑﺮﯼ ﺑﻠﺨﯽ‏» ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺣﯿﺎﺕ ﺑﻪ ﺍﻟﻘﺎﺏ ‏« ﺟﻼﻝﺍﻟﺪﯾﻦ‏» ، ‏«ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﮔﺎﺭ ‏» ﻭ ‏« ﻣﻮﻻﻧﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﮔﺎﺭ ‏» ﻧﺎﻣﯿﺪﻩ ﻣﯽﺷﺪﻩﺍﺳﺖ . ﺩﺭﻗﺮﻥﻫﺎﯼ ﺑﻌﺪ ‏(ﻇﺎﻫﺮﺍً ﺍﺯ ﻗﺮﻥ ۹ ‏) ﺍﻟﻘﺎﺏ ‏« ﻣﻮﻟﻮﯼ ‏» ، ‏« ﻣﻮﻻﻧﺎ ‏» ، ‏« ﻣﻮﻟﻮﯼ رﻭﻣﯽ ‏» ﻭ ‏« ﻣﻼﯼ ﺭﻭﻣﯽ‏» ﺑﺮﺍﯼ ﻭﯼ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﺭﻓﺘﻪﺍﺳﺖ و اﺯ ﺑﺮﺧﯽ ﺍﺯ ﺍﺷﻌﺎﺭﺵ ﺗﺨﻠﺺ ﺍﻭ ﺭﺍ ‏« ﺧﺎﻣﻮﺵ‏» ﻭ ‏«ﺧَﻤﻮﺵ‏» ﻭ ‏« ﺧﺎﻣُﺶ ‏» ﺩﺍﻧﺴﺘﻪﺍﻧﺪ . ﺯﺑﺎﻥ ﻣﺎﺩﺭﯼ ﻭﯼ ﭘﺎﺭﺳﯽ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ .
ﻣﻮﻟﻮﯼ ﺯﺍﺩﻩٔ ﺑﻠﺦ ‏( ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﻗﺪﯾﻢ، ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﮐﻨﻮﻧﯽ ‏)ﯾﺎ ﻭﺧﺶ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺗﺼﻨﯿﻒ ﺁﺛﺎﺭﺵ ‏(ﻫﻤﭽﻮﻥﻣﺜﻨﻮﯼ ‏) ﺩﺭ ﻗﻮﻧﯿﻪ ﺩﺭ ﺩﯾﺎﺭ ﺭﻭﻡ ﻣﯽﺯﯾﺴﺖ . ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪﺁﺛﺎﺭ ﻣﻮﻟﻮﯼ ﺑﻪ ﻋﻤﻮﻡ ﺟﻬﺎﻧﯿﺎﻥ ﺗﻌﻠﻖ ﺩﺍﺭﺩ، ﻭﻟﯽﭘﺎﺭﺳﯽﺯﺑﺎﻧﺎﻥ ﺑﻬﺮﻩٔ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﯽﺩﺍﻧﻨﺪ، ﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﺣﺪﻭﺩ ﺷﺼﺖ ﺗﺎﻫﻔﺘﺎﺩ ﻫﺰﺍﺭ ﺑﯿﺖ ﺍﻭ ﻓﺎﺭﺳﯽ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺧﻄﺒﻪﻫﺎ ﻭ ﻧﺎﻣﻪﻫﺎ ﻭ ﺗﻘﺮﯾﺮﺍﺕ ‏( ﺗﻌﺎﻟﯿﻢ ﺍﻭ ﺑﻪ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻧﺶ ﮐﻪ ﺁﻥ رﺍ ﺛﺒﺖ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻓﺎﺭﺳﯽ ﻏﯿﺮﺍﺩﺑﯽ ﻭ ﺭﻭﺯﺍﻧﻪ ﺍﺳﺖ ‏)
ﺍﻭ ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﻓﺎﺭﺳﯽ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ؛ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺣﺪﻭﺩ ﻫﺰﺍﺭ ﺑﯿﺖ ﻋﺮﺑﯽ‏ ﻭ ﮐﻤﺘﺮ ﺍﺯ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﺑﯿﺖ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻧﻬﺎﯼ یوﻧﺎﻧﯽ/ ﺗﺮﮐﯽ ‏(ﺍﻏﻠﺐ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻣﻠﻤﻊ ﺩﺭ ﺷﻌﺮ ﻓﺎﺭﺳﯽ ‏) ﺷﻌﺮ ﺩﺍﺭﺩ.به همین علت به مولانا پیوند دهنده ی ملت ها می گویند.
ﺁﺛﺎﺭ ﻣﻮﻻﻧﺎ ﺑﻪ ﻋﻼﻭﻩ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﻓﺎﺭﺳﯽ ﺯﺑﺎﻥ، ﺗﺄﺛﯿﺮ ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﯽ ﺩﺭ ﻫﻨﺪ ﻭ ﭘﺎﮐﺴﺘﺎﻥ ﻭ ﺗﺮﮐﯿﻪ ﻭ ﺁﺳﯿﺎﯼ ﻣﯿﺎﻧﻪ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ .‏ﺁﺛﺎﺭ ﻣﻮﻻﻧﺎ ﺗﺄﺛﯿﺮ ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﯽ ﺭﻭﯼ اﺩﺑﯿﺎﺕ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺗﺮﮐﯽ ﻧﯿﺰ ﺩﺍﺷﺘﻪﺍﺳﺖ . ﺩﻟﯿﻞ ﺍﯾﻦ
ﺍﻣﺮ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﮐﺜﺮ ﺟﺎﻧﺸﯿﻨﺎﻥ ﻣﻮﻟﻮﯼ ﺩﺭ ﻃﺮﯾﻘﻪٔﺗﺼﻮﻑ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺍﺯ ﻧﺎﺣﯿﻪٔ ﻗﻮﻧﯿﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ
ﺁﺭﺍﻣﮕﺎﻩ ﻭﯼ ﻧﯿﺰ ﺩﺭ ﻗﻮﻧﯿﻪﺍﺳﺖ.
ﺑﺮﺧﯽ ﻣﻮﻟﻮﯼﺷﻨﺎﺳﺎﻥ ‏( ﺍﺯﺟﻤﻠﻪ ﻋﺒﺪﺍﻟﺤﺴﯿﻦ زﺭﯾﻦﮐﻮﺏ ‏) ﺑﺮﺁﻥﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻣﻮﻟﻮﯼ، ﺯﺑﺎﻥ ﻣﺮﺩﻡ
ﮐﻮﭼﻪ ﻭ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﻗﻮﻧﯿﻪ ، ﺯﺑﺎﻥ ﻓﺎﺭﺳﯽ ﺑﻮﺩﻩﺍﺳﺖ .
از مولوی آثار گرانبهایی باقی مانده است که در زمینه آثار منظوم می توان به دو مجموعه ارزشمند مثنوی معنوی و دیوان شمس اشاره کرد.
همچنین فیه مافیه و مجالس سبعه از آثار منثور وی هستند.


#مولوی
#مولانا