دختر فالوده موی شهر شیرازی که چه

دختر ِ فالوده موی ِ شهر ِ شیرازی که چه؟
    بستنی لب، طالب ِ لیسیدن و گازی که چه؟

    مشتری هایت فراوان و سرت خیلی شلوغ
    پسته چشم و روسری وانیلی و نازی که چه؟

    اخم و تخمت آبلیمو، خنده هایت چون شکر
    باز معجونی ملس از این دو میسازی که چه؟

    ادعایت میشود شاخه نبات ِ حافظی
    هی تفال میزنی و کاشف ِ رازی که چه؟

    قند ِ خون ِ شهر را خیر ِ سرت بالا نبر
    اینهمه شیرین زبان هستی و طنازی که چه؟

    چون که دستم هست خالی بی محلی میکنی
    رویگردان از منی و غرق ِ آوازی که چه؟

    بیشتر چون میشوم پاپیچ ِ با من بودنت
    طعنه بارم میکنی دستم میاندازی که چه؟

    پیش ِ من خود را نگیر و آن یخت را باز کن
    سردمهری، گیرم اصلن اهل ِ قفقازی، که چه؟

    گرچه هستم یک پیاده، عاقبت کیش ِ منی
    شاهی و عارت میاید عشق ِ سربازی که چه؟

    بعد از این مال ِ خودم شو، شعرهایم مال ِ تو
    "نه" نگو و حلقه را بردار، لجبازی که چه؟