لبانم در حسرتِ بوسہهاے نچیده از لبانت واژڪَان را بہ حصر در سراچہےِ سڪوت تبعید ڪرد.... حالا روزهاست سخن نڪَفتهام براے شڪستِ این خاموشی... یڪ بوسهے تو ڪافیست تا سطرهاے سرخ ِ؏شـق ، از آسمان دهانم سوے تو پرواز ڪنند ..!! .
