🌹 زندگی نامه حضرت ابوالفضل(ع)🌹
🌹 زندگی نامه حضرت ابوالفضل(ع)🌹
🔸 حضرت باب الحوائج ابوالفضل العبّاس (علیه السلام) فرزند برومند اول پیشوای شیعیان حضرت امام علی (ع) و امّ‌البنین (س)، در روز چهارم شعبان سال ۲۶ هجری قمری در مدینه منوره چشم به جهان گشود.
مادرش فاطمه دختر حزام بن خالد از قبیله کلاب بود که نیاکانش همه از دلیرمردان عرب، و در شجاعت و دلیری مشهور بودند.
امام علی (ع)، ۱۰ سال پس از وفات حضرت فاطمه زهرا (س) با امّ البنین ازدواج کرد. این بانوی مکرمه، سرپرستی فرزندان حضرت زهرا (س) را بر عهده گرفت و آنان را حتی بیشتر از فرزندان خود دوست میداشت.
امّ البنین اجازه نمی‌داد که او را فاطمه صدا کنند و می‌گفت: مرا فاطمه صدا نکنید زیرا فرزندان حضرت فاطمه زهرا (س) با شنیدن این نام، به یاد غمهای مادرشان می افتند و ناراحت می‌شوند.
بنابراین، فاطمه بنت حزام را «امُّ البنین» به معنای «مادر پسران» نامیدند و به این نام شهرت
یافت چرا که ثمره ازدواج امام علی (ع) با وی، چهار پسر به نام‌های عباس، عون، جعفر و عثمان بود.
هر چهار فرزند ام البنین (س) در روز عاشورای سال ۶۱ هجری در رکاب برادر و سرور خود حضرت سیدالشهداء (ع) در کربلا، شربت شهادت نوشیدند.
حضرت ابوالفضل نخستین فرزند از چنین بانوی با معرفت و حق شناسی بود. تولد وی، خانه امام علی (ع) و دل مولا را غرق نور و سرور ساخت. حضرت علی (ع) در گوش این نوزاد بسیار خوش منظر و زیبا، اذان و اقامه گفت و او را عبّاس نام نهاد.
عبّاس هم به معنای شیر نیرومند و خشمگین، و هم به معنای عبوس و چهره گرفته است زیرا که ایشان نسبت به ظالمان، چهره‌ای خشمگین داشتند.
در روز هفتم ولادت حضرت عباس (ع) هم گوسفندی را به عنوان عقیقه ذبح و گوشت آن را در بین فقرا تقسیم کردند.
گفته می‌شود؛ پدر ارجمندش امام علی (ع)، گاهی قنداقه عباس خردسال را در آغوش می گرفت و بر بازوان او بوسه می زد و اشک می ریخت چرا که این دست‌ها روزی برای کمک و یاری برادرش حسین (ع) قطع خواهد شد.
🔸 حضرت باب الحوائج ابوالفضل العبّاس (علیه السلام) فرزند برومند اول پیشوای شیعیان حضرت امام علی (ع) و امّ‌البنین (س)، در روز چهارم شعبان سال ۲۶ هجری قمری در مدینه منوره چشم به جهان گشود.
مادرش فاطمه دختر حزام بن خالد از قبیله کلاب بود که نیاکانش همه از دلیرمردان عرب، و در شجاعت و دلیری مشهور بودند.
امام علی (ع)، ۱۰ سال پس از وفات حضرت فاطمه زهرا (س) با امّ البنین ازدواج کرد. این بانوی مکرمه، سرپرستی فرزندان حضرت زهرا (س) را بر عهده گرفت و آنان را حتی بیشتر از فرزندان خود دوست میداشت.
امّ البنین اجازه نمی‌داد که او را فاطمه صدا کنند و می‌گفت: مرا فاطمه صدا نکنید زیرا فرزندان حضرت فاطمه زهرا (س) با شنیدن این نام، به یاد غمهای مادرشان می افتند و ناراحت می‌شوند.
بنابراین، فاطمه بنت حزام را «امُّ البنین» به معنای «مادر پسران» نامیدند و به این نام شهرت
یافت چرا که ثمره ازدواج امام علی (ع) با وی، چهار پسر به نام‌های عباس، عون، جعفر و عثمان بود.
هر چهار فرزند ام البنین (س) در روز عاشورای سال ۶۱ هجری در رکاب برادر و سرور خود حضرت سیدالشهداء (ع) در کربلا، شربت شهادت نوشیدند.
حضرت ابوالفضل نخستین فرزند از چنین بانوی با معرفت و حق شناسی بود. تولد وی، خانه امام علی (ع) و دل مولا را غرق نور و سرور ساخت. حضرت علی (ع) در گوش این نوزاد بسیار خوش منظر و زیبا، اذان و اقامه گفت و او را عبّاس نام نهاد.
عبّاس هم به معنای شیر نیرومند و خشمگین، و هم به معنای عبوس و چهره گرفته است زیرا که ایشان نسبت به ظالمان، چهره‌ای خشمگین داشتند.
در روز هفتم ولادت حضرت عباس (ع) هم گوسفندی را به عنوان عقیقه ذبح و گوشت آن را در بین فقرا تقسیم کردند.
گفته می‌شود؛ پدر ارجمندش امام علی (ع)، گاهی قنداقه عباس خردسال را در آغوش می گرفت و بر بازوان او بوسه می زد و اشک می ریخت چرا که این دست‌ها روزی برای کمک و یاری برادرش حسین (ع) قطع خواهد شد.
۱۰.۲k
۲۱ فروردین ۱۳۹۸
دیدگاه ها (۷)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.