دنیای درونی ما دنیای بیرونی را بوجود می آورد. به عبارت دی

دنیای درونی ما دنیای بیرونی را بوجود می آورد. به عبارت دیگر، ارتعاشات مثبت ذهن ما یا الگوی افکار، نگرش ها و اعمال ما همان چیزی‌ست که واقعیت زندگی مان را ایجاد می کند. این بدان دلیل است که، بر خلاف آنچه تئوری های علمی گذشته تصور می کردند، فضای اطراف ما خالی نیست، بلکه پر است از یک ذات زنده که مانند یک مجرا، فرکانس های ذهنی ما را به درون میدان امکان پذیری منتقل می کند. متاسفانه یک فرض غلط از گذشته این بود که شرایط خارجی، بدون کنترل ما اتفاق می افتد.