امام صادق (علیه السلام): بنده ای نیست که آب نوشد و یاد حس
امام صادق (علیه السلام): بنده ای نیست که آب نوشد و یاد حسین کند و قاتلش را لعنت کند، جز آن که خدا صد هزار حسنه برای او بنویسد، صد هزار گناه از او محو کند، صد هزار درجه برای او بالا برد، گویا صد هزار بنده آزاد کرده و روز قیامت با رخسار درخشان محشور شود.📚 کامل الزیارات، ص۱۰۷
روایات بسیاری در مورد ثواب لعن و نفرین بر دشمان اهل بیت (ع) در متون روایی شیعه وجود دارد که به دو نمونه اشاره می نمائیم:
1. ریان بن شبیب می گوید: "روز اول ماه محرم خدمت امام رضا (ع) رسیدم، به من فرمود: ای پسر شبیب روزهای؟ گفتم نه. فرمود: امروز، روزی است که زکریا به درگاه پروردگارش دعا کرد و گفت پروردگارا به من از پیش خودت نژاد پاکی عطا فرما؛ زیرا تو شنوای دعائی. خدا برایش اجابت کرد و به فرشتگان دستور داد -زکریا را که در محراب ایستاده بود- ندا کردند، که خدا تو را به یحیی بشارت می دهد. هر کس این روز را روزه بدارد و سپس به درگاه خدا دعا کند، خداوند دعایش را مستجاب می کند، چنان که برای زکریا مستجاب کرد. سپس فرمود: ای پسر شبیب، به راستی محرم همان ماهی است که اهل جاهلیت در زمان گذشته ظلم و قتال را به دلیل احترامش در آن حرام میدانستند، و این امت نه حرمت این ماه را نگه داشتند و نه حرمت پیامبرش را. در این ماه ذریه او را کشتند و زنانش را اسیر کردند و اموالش را غارت نمودند. خدا هرگز این گناه آنها را نیامرزد. ای پسر شبیب، اگر خواستی برای چیزی گریه کنی، برای حسین (ع) گریه کن که چون گوسفند سرش را بریدند و هجده نفر از خاندانش با او کشته شد که روی زمین مانندی نداشتند. آسمان های هفتگانه و زمین برای کشتن او گریستند. چهار هزار فرشته برای یاریش به زمین آمدند و دیدند کشته شده و بر سر قبرش ژولیده و خاک آلود باشند تا قائم (ع) ظهور کند... شعار آنها یا لثارات الحسین است. ای پسر شبیب، پدرم از پدرش از جدش برایم باز گفت که چون جدم حسین (ع) کشته شد آسمان خون و خاک سرخ بارید. ای پسر شبیب، اگر بر حسین گریه کنی تا اشکت بر گونههایت روان شود، خدا هر گناهی کردی از ریز و درشت و کم و زیاد بیامرزد. ای پسر شبیب، اگر خواهی خدا را ملاقات کنی و گناهی نداشته باشی حسین را زیارت کن. ای پسر شبیب، اگر خواهی در غرفههای ساخته بهشت با پیامبر(ص) ساکن شوی بر قاتلان حسین لعنت کن. ای پسر شبیب، اگر خواهی ثواب یاوران شهید حسین را دریابی، هر وقت بیادش افتادی، بگو کاش با آنها بودم و به فوز عظیمی میرسیدم. ای پسر شبیب، اگر خواهی با ما در درجات بلند بهشت باشی برای حزن ما محزون باش و برای شادی ما شاد باش و ملازم ولایت ما باش و...".[1]
2. حَدَّثَنِی مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ الرَّزَّازُ الْکُوفِیُّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَیْنِ عَنِ الْخَشَّابِ عَنْ عَلِیِّ بْنِ حَسَّانَ عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ کَثِیرٍ عَنْ دَاوُدَ الرَّقِّیِّ: قَالَ کُنْتُ عِنْدَ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) إِذَا اسْتَسْقَی الْمَاءَ فَلَمَّا شَرِبَهُ رَأَیْتُهُ قَدِ اسْتَعْبَرَ وَ اغْرَوْرَقَتْ عَیْنَاهُ بِدُمُوعِهِ ثُمَّ قَالَ لِی یَا دَاوُدُ لَعَنَ اللَّهُ قَاتِلَ الْحُسَیْنِ ع فَمَا مِنْ عَبْدٍ شَرِبَ الْمَاءَ فَذَکَرَ الْحُسَیْنَ ع وَ لَعَنَ قَاتِلَهُ إِلَّا کَتَبَ اللَّهُ لَهُ مِائَةَ أَلْفِ حَسَنَةٍ وَ حَطَّ عَنْهُ مِائَةَ أَلْفِ سَیِّئَةٍ وَ رَفَعَ لَهُ مِائَةَ أَلْفِ دَرَجَةٍ وَ کَأَنَّمَا أَعْتَقَ مِائَةَ أَلْفِ نَسَمَةٍ وَ حَشَرَهُ اللَّهُ"؛[2]
داود بن کثیر رقی می گوید: خدمت امام صادق (ع) بودم آب خواست و چون آب نوشید گریست و چشمش غرق اشک شد. سپس فرمود: ای داود خدا قاتل حسین (ع) را لعنت کند، بندهای نیست که آب نوشد و یاد حسین کند و قاتلش را لعنت کند، جز آن که خدا صد هزار حسنه برای او بنویسد، صد هزار گناه از او محو کند، صد هزار درجه برای او بالا برد، گویا صد هزار بنده آزاد کرده و روز قیامت با رخسار درخشان محشور شود.
گفتنی است، در کتاب کامل الزیارات، بابی وجود دارد به نام باب "ثواب کسی که آب بنوشد و یاد امام حسین (ع) کند و بر قاتلش لعن فرستد.[3]
پی نوشت :
[1] شیخ صدوق، الامالی، ص 129
[2] کامل الزیارات، ص 107
[3] همان.
مطالعه بیشتر در :
https://www.ziaossalehin.ir/fa/tags/لعن-قاتلان-امام-حسین
روایات بسیاری در مورد ثواب لعن و نفرین بر دشمان اهل بیت (ع) در متون روایی شیعه وجود دارد که به دو نمونه اشاره می نمائیم:
1. ریان بن شبیب می گوید: "روز اول ماه محرم خدمت امام رضا (ع) رسیدم، به من فرمود: ای پسر شبیب روزهای؟ گفتم نه. فرمود: امروز، روزی است که زکریا به درگاه پروردگارش دعا کرد و گفت پروردگارا به من از پیش خودت نژاد پاکی عطا فرما؛ زیرا تو شنوای دعائی. خدا برایش اجابت کرد و به فرشتگان دستور داد -زکریا را که در محراب ایستاده بود- ندا کردند، که خدا تو را به یحیی بشارت می دهد. هر کس این روز را روزه بدارد و سپس به درگاه خدا دعا کند، خداوند دعایش را مستجاب می کند، چنان که برای زکریا مستجاب کرد. سپس فرمود: ای پسر شبیب، به راستی محرم همان ماهی است که اهل جاهلیت در زمان گذشته ظلم و قتال را به دلیل احترامش در آن حرام میدانستند، و این امت نه حرمت این ماه را نگه داشتند و نه حرمت پیامبرش را. در این ماه ذریه او را کشتند و زنانش را اسیر کردند و اموالش را غارت نمودند. خدا هرگز این گناه آنها را نیامرزد. ای پسر شبیب، اگر خواستی برای چیزی گریه کنی، برای حسین (ع) گریه کن که چون گوسفند سرش را بریدند و هجده نفر از خاندانش با او کشته شد که روی زمین مانندی نداشتند. آسمان های هفتگانه و زمین برای کشتن او گریستند. چهار هزار فرشته برای یاریش به زمین آمدند و دیدند کشته شده و بر سر قبرش ژولیده و خاک آلود باشند تا قائم (ع) ظهور کند... شعار آنها یا لثارات الحسین است. ای پسر شبیب، پدرم از پدرش از جدش برایم باز گفت که چون جدم حسین (ع) کشته شد آسمان خون و خاک سرخ بارید. ای پسر شبیب، اگر بر حسین گریه کنی تا اشکت بر گونههایت روان شود، خدا هر گناهی کردی از ریز و درشت و کم و زیاد بیامرزد. ای پسر شبیب، اگر خواهی خدا را ملاقات کنی و گناهی نداشته باشی حسین را زیارت کن. ای پسر شبیب، اگر خواهی در غرفههای ساخته بهشت با پیامبر(ص) ساکن شوی بر قاتلان حسین لعنت کن. ای پسر شبیب، اگر خواهی ثواب یاوران شهید حسین را دریابی، هر وقت بیادش افتادی، بگو کاش با آنها بودم و به فوز عظیمی میرسیدم. ای پسر شبیب، اگر خواهی با ما در درجات بلند بهشت باشی برای حزن ما محزون باش و برای شادی ما شاد باش و ملازم ولایت ما باش و...".[1]
2. حَدَّثَنِی مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ الرَّزَّازُ الْکُوفِیُّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَیْنِ عَنِ الْخَشَّابِ عَنْ عَلِیِّ بْنِ حَسَّانَ عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ کَثِیرٍ عَنْ دَاوُدَ الرَّقِّیِّ: قَالَ کُنْتُ عِنْدَ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) إِذَا اسْتَسْقَی الْمَاءَ فَلَمَّا شَرِبَهُ رَأَیْتُهُ قَدِ اسْتَعْبَرَ وَ اغْرَوْرَقَتْ عَیْنَاهُ بِدُمُوعِهِ ثُمَّ قَالَ لِی یَا دَاوُدُ لَعَنَ اللَّهُ قَاتِلَ الْحُسَیْنِ ع فَمَا مِنْ عَبْدٍ شَرِبَ الْمَاءَ فَذَکَرَ الْحُسَیْنَ ع وَ لَعَنَ قَاتِلَهُ إِلَّا کَتَبَ اللَّهُ لَهُ مِائَةَ أَلْفِ حَسَنَةٍ وَ حَطَّ عَنْهُ مِائَةَ أَلْفِ سَیِّئَةٍ وَ رَفَعَ لَهُ مِائَةَ أَلْفِ دَرَجَةٍ وَ کَأَنَّمَا أَعْتَقَ مِائَةَ أَلْفِ نَسَمَةٍ وَ حَشَرَهُ اللَّهُ"؛[2]
داود بن کثیر رقی می گوید: خدمت امام صادق (ع) بودم آب خواست و چون آب نوشید گریست و چشمش غرق اشک شد. سپس فرمود: ای داود خدا قاتل حسین (ع) را لعنت کند، بندهای نیست که آب نوشد و یاد حسین کند و قاتلش را لعنت کند، جز آن که خدا صد هزار حسنه برای او بنویسد، صد هزار گناه از او محو کند، صد هزار درجه برای او بالا برد، گویا صد هزار بنده آزاد کرده و روز قیامت با رخسار درخشان محشور شود.
گفتنی است، در کتاب کامل الزیارات، بابی وجود دارد به نام باب "ثواب کسی که آب بنوشد و یاد امام حسین (ع) کند و بر قاتلش لعن فرستد.[3]
پی نوشت :
[1] شیخ صدوق، الامالی، ص 129
[2] کامل الزیارات، ص 107
[3] همان.
مطالعه بیشتر در :
https://www.ziaossalehin.ir/fa/tags/لعن-قاتلان-امام-حسین
۱.۱k
۰۲ مهر ۱۳۹۷
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.