{مشاهیرکورد ۱}

{مشاهیرکورد_۱}




کیومرث امیری کله جوبی

را بیشتر با تخلصِ معروفش «لک امیر» می شناسند، شاعری شیرین کلام که آوازه ی دکلمه های زیبا و دلنشین «لکی» اش مدتی است دیار مادری اش (منطقه ی لکستان) را درنوردیده، و حال مخاطبانی به وسعت گستره ی فرهنگی ایران زمین پیدا کرده است.

کیومرث امیری کله جوبی را بیشتر با تخلصِ معروفش «لک امیر» می شناسند، شاعری شیرین کلام که آوازه ی دکلمه های زیبا و دلنشین «لکی» اش مدتی است دیار مادری اش (منطقه ی لکستان) را درنوردیده، و حال مخاطبانی به وسعت گستره ی فرهنگی ایران زمین پیدا کرده است. کلمات و واژه های او هر چند برگرفته از گویش «لکی» است، ولی او با بهره گیری از همین گویش محلی به توصیف مفاهیم ملی و اسطوره ای نام آشنایی همچون: «ایران»، «زرتشت»، «کوروش»، «بیستون»، «رستم» و «سیاوش» پرداخته است و شاید همین نکته نقطه ی تمایز او با دیگر قوم گراها باشد.

«لک امیر» سخت دلبسته ی تاریخ و فرهنگِ قوم و دیار خویش است و باعشق، سخن از آن ها می گوید، اما در این راه نه تنها ره به افراط نبرده و چنگی بر صورت ملیت خویش نکشیده، بلکه روی ماه هویت ایرانی خویش را نیز بوسیده است.

اشعار «لک امیر» بسیار حماسی و غرور انگیزند و واژه هایش، شور و حال سرزمین بکر و افسانه ای «لکستان» را دارند، واژه هایی اصیل و ناب که با کمک آن ها فراز و نشیب های تاریخ و فرهنگ ایران زمین را به زیبایی هرچه تمام به نظم کشیده است.

این نویسنده و شاعر «لک زبان» با کارهای خود تلاش کرده علایق بومی و محلی «لک» ها را تبدیل به دغدغه هایی ملی کند و در این راه به موفقیت هایی نیز دست پیدا کرده است.




{مجله کوردان مانا}