باز باران

باز باران ،
بی ترانه ،
بی هوای عاشقانه ،
بی نوای عارفانه ،
در سکوتی ظالمانه ،
خسته از مکر زمانه ،
غافل از حتی رفاقت ،
حاله ای از عشق و نفرت ،
اشکهایی طبق عادت ،
قطره های بی طراوت ،
دیدن مرگ صداقت ،
روی دوش آدمیت...
می خورد بر بام خانه...