بسم الله الرحمن الرحيم
بسم الله الرحمن الرحيم
پاسخ قسمت اول :
واقعۀ کربلا و عاشورا، امری پنهانی نبود، صدها حدیث دال بر آن است که پیامبر اکرم، امیرالمؤمنین، فاطمة الزهراء و امام حسن علیهم السلام نیز از آن خبر داده بودند و بر آن میگریستند.
پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله:
يُقْبَرُ اِبْنِي بِأَرْضٍ يُقَالُ لَهَا كَرْبَلاَءُ هِيَ اَلْبُقْعَةُ اَلَّتِي كَانَتْ فِيهَا قُبَّةُ اَلْإِسْلاَمِ اَلَّتِي نَجَّى اَللَّهُ عَلَيْهَا اَلْمُؤْمِنِينَ اَلَّذِينَ آمَنُوا مَعَ نُوحٍ فِي اَلطُّوفَانِ - پسرم (حسین علیه السلام)، در سرزمینی به خاک سپرده میشود که به آن کربلا گویند، زمین ممتازی که همواره گنبد اسلام بوده است، چنانکه خدا، یاران مؤمن حضرت نوح را در همانجا از طوفان نجات داد.(کامل الزيارات، جلد۱، صفحه۲۶۹)
هنگامى که امام حسین (علیه السلام) خواست از مدینه بیرون رود، امّ سلمه (همسر با وفاى رسول خدا (صلى الله علیه وآله) نزد وى آمد و عرض کرد: پسرم! با رفتنت به سوى عراق مرا اندوهگین مساز، چرا که از جدّت رسول خدا (صلى الله علیه وآله) شنیدم که فرمود: فرزندم حسین(علیه السلام) در سرزمین عراق در دشت کربلا کشته خواهد شد.
امام فرمود: یا اُمّاهُ وَ أَنَا وَاللّهِ أَعْلَمُ ذلِکَ، وَ أَنِّی مَقْتُولٌ لا مَحالَةَ، وَ لَیْسَ لی مِنْ هذا بُدٌّ، وَ إِنّی وَاللّهِ لاَعْرِفُ الْیَوْمَ الَّذی اُقْتَلُ فیهِ، وَ أَعْرِفُ مَنْ یَقْتُلُنی، وَ أَعْرِفُ الْبُقْعَةَ الَّتی اُدْفَنُ فیها، وَ إِنّی أَعْرِفُ مَنْ یُقْتَلُ مِنْ أَهْلِ بَیْتی وَ قَرابَتی وَ شیعَتی، وَ إِنْ أَرَدْتِ یا أُمّاهُ أُریکَ حُفْرَتی وَ مَضْجَعی - اى مادر! به خدا سوگند! من نیز این را مىدانم، و یقیناً من کشته خواهم شد و راه گریزى برایم نیست. به خدا سوگند! من روزى را که در آن کشته مىشوم و کسى را که مرا مىکشد و مکانى را که در آن دفن مىشوم، مىدانم! و آنان که از اهل بیت و نزدیکان و شیعیانم کشته مىشوند. همه را مىشناسم! اى مادر: اگر بخواهى قبر و مرقدم را به تو نشان دهم .؟!.(لهوف، ابن طاووس، ترجمه مير ابو طالبى، ج 1)
بنابراین، نه تنها اهل عصمت علیهم السلام، بلکه دیگران نیز به شهادت ایشان در کربلا علم داشتند، چه رسد به خود ایشان! لذا بسیاری از مسلمانان به ایشان اصرار میورزیدند که نرو! چنان که ایشان خود هنگام حرکت از مدینه، به بنیهاشم فرمودند:
اِنَّ مَنْ لَحِقَ بی مِنْکُمُ اسْتُشْهِدَ، وَ مَنْ تَخَلَّفَ لَمْ یَبْلُغِ الْفَتْحَ - هر کس از شما به من بپیوندد به شهادت مىرسد و هر کس بماند به پیروزى نخواهد رسید.(مناقب ابن شهر آشوب، ج 4، ص 76)(ادامه دارد...)
پاسخ قسمت اول :
واقعۀ کربلا و عاشورا، امری پنهانی نبود، صدها حدیث دال بر آن است که پیامبر اکرم، امیرالمؤمنین، فاطمة الزهراء و امام حسن علیهم السلام نیز از آن خبر داده بودند و بر آن میگریستند.
پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله:
يُقْبَرُ اِبْنِي بِأَرْضٍ يُقَالُ لَهَا كَرْبَلاَءُ هِيَ اَلْبُقْعَةُ اَلَّتِي كَانَتْ فِيهَا قُبَّةُ اَلْإِسْلاَمِ اَلَّتِي نَجَّى اَللَّهُ عَلَيْهَا اَلْمُؤْمِنِينَ اَلَّذِينَ آمَنُوا مَعَ نُوحٍ فِي اَلطُّوفَانِ - پسرم (حسین علیه السلام)، در سرزمینی به خاک سپرده میشود که به آن کربلا گویند، زمین ممتازی که همواره گنبد اسلام بوده است، چنانکه خدا، یاران مؤمن حضرت نوح را در همانجا از طوفان نجات داد.(کامل الزيارات، جلد۱، صفحه۲۶۹)
هنگامى که امام حسین (علیه السلام) خواست از مدینه بیرون رود، امّ سلمه (همسر با وفاى رسول خدا (صلى الله علیه وآله) نزد وى آمد و عرض کرد: پسرم! با رفتنت به سوى عراق مرا اندوهگین مساز، چرا که از جدّت رسول خدا (صلى الله علیه وآله) شنیدم که فرمود: فرزندم حسین(علیه السلام) در سرزمین عراق در دشت کربلا کشته خواهد شد.
امام فرمود: یا اُمّاهُ وَ أَنَا وَاللّهِ أَعْلَمُ ذلِکَ، وَ أَنِّی مَقْتُولٌ لا مَحالَةَ، وَ لَیْسَ لی مِنْ هذا بُدٌّ، وَ إِنّی وَاللّهِ لاَعْرِفُ الْیَوْمَ الَّذی اُقْتَلُ فیهِ، وَ أَعْرِفُ مَنْ یَقْتُلُنی، وَ أَعْرِفُ الْبُقْعَةَ الَّتی اُدْفَنُ فیها، وَ إِنّی أَعْرِفُ مَنْ یُقْتَلُ مِنْ أَهْلِ بَیْتی وَ قَرابَتی وَ شیعَتی، وَ إِنْ أَرَدْتِ یا أُمّاهُ أُریکَ حُفْرَتی وَ مَضْجَعی - اى مادر! به خدا سوگند! من نیز این را مىدانم، و یقیناً من کشته خواهم شد و راه گریزى برایم نیست. به خدا سوگند! من روزى را که در آن کشته مىشوم و کسى را که مرا مىکشد و مکانى را که در آن دفن مىشوم، مىدانم! و آنان که از اهل بیت و نزدیکان و شیعیانم کشته مىشوند. همه را مىشناسم! اى مادر: اگر بخواهى قبر و مرقدم را به تو نشان دهم .؟!.(لهوف، ابن طاووس، ترجمه مير ابو طالبى، ج 1)
بنابراین، نه تنها اهل عصمت علیهم السلام، بلکه دیگران نیز به شهادت ایشان در کربلا علم داشتند، چه رسد به خود ایشان! لذا بسیاری از مسلمانان به ایشان اصرار میورزیدند که نرو! چنان که ایشان خود هنگام حرکت از مدینه، به بنیهاشم فرمودند:
اِنَّ مَنْ لَحِقَ بی مِنْکُمُ اسْتُشْهِدَ، وَ مَنْ تَخَلَّفَ لَمْ یَبْلُغِ الْفَتْحَ - هر کس از شما به من بپیوندد به شهادت مىرسد و هر کس بماند به پیروزى نخواهد رسید.(مناقب ابن شهر آشوب، ج 4، ص 76)(ادامه دارد...)
۶۷۴
۲۵ خرداد ۱۴۰۳
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.