ضلع شرقی مسجد جامع بازار تهران دکان غذاخوری بود که بالای

ضلع شرقی مسجد جامع بازار تهران دکان غذاخوری بود که بالای پیشخوان دکانش نوشته بود :
"نسیه و پول دستی داده میشود به قدر قوه"
و هر وقت کودکانی که برای بردن غذا برای صاحبکارانشان می آمدند را میدید لقمه ای چرب و لذیذ از بهترین گوشت و کباب و ته دیگ زعفرانی درست می کرد و خود با دستانش بر دهان آنها میگذاشت و میگفت مبادا صاحبکارش به او از این غذا ندهد و او چشمش به این غذا بماند و من شرمنده خدا شوم.
او بهترین کاسب قرن حاج میرزا عابد نهاوندی بود معروف به "مرشد چلویی"
پیرمردی بلندقامت با چهره ای بسیار نورانی و خوشرو و با محاسنی سفید.
خدا رحمتش کند
چقدر در این دوره نیاز به اینجور انسانها داریم.
این شعر از آن مرحوم است:
کو آن کسی که کار برای خدا کند؟
به جای بی وفایی مردم وفا کند
هرچند خلق سنگ ملامت بر او زنند
به جای سنگ نیمه شبها دعا کند؟