استارت جت
وسیله راه اندازی اکثر موتورهای توربین ، هوای کم فشار است. این منبع معمولاً از یک APU سرچشمه می گیرد اما ممکن است از یک موتور قبلاً درحال کار (استارت متقاطع) یا یک کارت هفر خارجی نیز باشد باشد.در بعضی از هواپیماها شروع کاملاً FADEC کنترل می شود و فقط باید توسط خدمه پرواز شروع و کنترل شود و در هواپیماهای دیگر مراحل خاصی باید به صورت دستی آغاز شود.
روند زیر بهترین توصیف یک موتور توربوفن را دارد. برای اطلاعات در مورد تفاوت با موتورهای توربوپراپاین بدان معنی است که هیچ منبع هوای خونساز برای تأمین استارت توربین هوا وجود ندارد. این می تواند به این معنی باشد که همه موتورها خاموش هستند و APU در دسترس نیست ، یا فقط این است که دریچه های خروجی به موتور خاموش بسته شده اند و نمی توانند باز شوند.
تعدادی موتور توربین وجود دارد که به روشی متفاوت راه اندازی می شوند. ما در مورد موتورهای توربوپراپ یا توربوشفت صحبت می کنیم.
این موتورها از دو قسمت ژنراتور گاز و توربین برق آزاد تشکیل شده اند. ژنراتور گاز تقریباً یک موتور جت است. از ورودی ، کمپرسور ، محفظه احتراق و توربین تشکیل شده است. ، در موتور توربوشفت از اگزوز به هیچ وجه برای تولید رانش استفاده نمی شود بنابراین برخی از آنها حتی وارونه هستند (کمپرسور در قسمت عقب موتور ، اما هنوز هم از هوا از ورودی به جلو تغذیه می شود). شاید متوجه شده باشید که در بعضی از هواپیماهای توربوشفت خروجی اگزوز بسیار نزدیک به پایه است - دلیل آن این است.
مولفه دوم یک توربین قدرت آزاد است که توسط اگزوز ژنراتور گاز رانده می شود و پروانه را از طریق جعبه دنده کاهش می دهد . در اکثر موتورها این اجزا فقط توسط کیس موتور به هم چسبیده اند ، به همین دلیل به آن توربین قدرت آزاد می گویند.
اکنون همه ما یک ایده اولیه از این نوع موتور داریم و می توانیم در مورد توالی شروع صحبت کنیم. به اصطلاح ژنراتور استارتر به ژنراتور گاز متصل می شود. در واقع این یک موتور الکتریکی است که توسط باتری (یا هر منبع تغذیه DC دیگر) تأمین می شود و برای میل لنگ شافت ژنراتور استفاده می شود. پس از روشن شدن موتور ، این موتور می تواند به عنوان ژنراتور تحویل دهنده برق DC مورد استفاده قرار گیرد. اگر به اصول یک موتور الکتریکی و یک ژنراتور DC نگاه کنید می بینید که از نظر فنی یکسان هستند. فقط باید برخی از اتصالات را تغییر دهید. این کار معمولاً با بهره گیری از سوئیچ سه حالته راکد 'start-off-generator' انجام می شود.
روند زیر بهترین توصیف یک موتور توربوفن را دارد. برای اطلاعات در مورد تفاوت با موتورهای توربوپراپاین بدان معنی است که هیچ منبع هوای خونساز برای تأمین استارت توربین هوا وجود ندارد. این می تواند به این معنی باشد که همه موتورها خاموش هستند و APU در دسترس نیست ، یا فقط این است که دریچه های خروجی به موتور خاموش بسته شده اند و نمی توانند باز شوند.
تعدادی موتور توربین وجود دارد که به روشی متفاوت راه اندازی می شوند. ما در مورد موتورهای توربوپراپ یا توربوشفت صحبت می کنیم.
این موتورها از دو قسمت ژنراتور گاز و توربین برق آزاد تشکیل شده اند. ژنراتور گاز تقریباً یک موتور جت است. از ورودی ، کمپرسور ، محفظه احتراق و توربین تشکیل شده است. ، در موتور توربوشفت از اگزوز به هیچ وجه برای تولید رانش استفاده نمی شود بنابراین برخی از آنها حتی وارونه هستند (کمپرسور در قسمت عقب موتور ، اما هنوز هم از هوا از ورودی به جلو تغذیه می شود). شاید متوجه شده باشید که در بعضی از هواپیماهای توربوشفت خروجی اگزوز بسیار نزدیک به پایه است - دلیل آن این است.
مولفه دوم یک توربین قدرت آزاد است که توسط اگزوز ژنراتور گاز رانده می شود و پروانه را از طریق جعبه دنده کاهش می دهد . در اکثر موتورها این اجزا فقط توسط کیس موتور به هم چسبیده اند ، به همین دلیل به آن توربین قدرت آزاد می گویند.
اکنون همه ما یک ایده اولیه از این نوع موتور داریم و می توانیم در مورد توالی شروع صحبت کنیم. به اصطلاح ژنراتور استارتر به ژنراتور گاز متصل می شود. در واقع این یک موتور الکتریکی است که توسط باتری (یا هر منبع تغذیه DC دیگر) تأمین می شود و برای میل لنگ شافت ژنراتور استفاده می شود. پس از روشن شدن موتور ، این موتور می تواند به عنوان ژنراتور تحویل دهنده برق DC مورد استفاده قرار گیرد. اگر به اصول یک موتور الکتریکی و یک ژنراتور DC نگاه کنید می بینید که از نظر فنی یکسان هستند. فقط باید برخی از اتصالات را تغییر دهید. این کار معمولاً با بهره گیری از سوئیچ سه حالته راکد 'start-off-generator' انجام می شود.
۱.۱k
۰۹ تیر ۱۴۰۰
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.