تفسیر قرآن

پیام‌های آیات 18 تا 22 سوره قمر

- قوم عاد از هلاكت قوم نوح عبرت نگرفتند. «كذبت قبلهم قوم نوح... كذبت عاد»

- سيماى قوم عاد، تكذيب و انكار است. «كذّبت عاد»

- ميان انذار و عذاب رابطه است. (ابتدا انذار و اگر اثر نكرد عذاب) «فكيف كان عذابى و نذر»

- در تاريخ و سرنوشت ملت ها تفكّر كنيد. «فكيف كان...»

- نتيجه ى تكذيب، قهر الهى است. «كذّبت... عذابى»

- عوامل طبيعى مثل باد مى توانند وسيله ى كيفر مردم باشند. «كذّبت عاد... ريحاً صرصرا»

- زمان ها يكسان نيستند. (بعضى زمان ها مبارك اند، همچون شب قدر، «ليلة مباركة» و برخى شوم و نحس.) «يوم نحسٍ»

- با اراده ى خداوند باد هم مى تواند عامل رويش باشد، «ارسلنا الرياح لواقح»(10) و هم مى تواند عامل ريزش باشد. «تنزع الناس كانهم اعجاز نخل منقعر»

- بشر، هركه باشد، در برابر قهر الهى خار و خسى بيش نيست. «تنزع الناس كانّهم اعجاز نخل...»

- قوم عاد، مردمى تنومند و قوى بودند كه از بن ريشه كن شدند. «كانّهم اعجاز نخل»

- در تربيت، تكرار برخى مطالب ضرورى است. جمله ى «فكيف كان عذابى و نذر» تكرار شده است.

- در نقل تاريخ، هدف اصلى (عبرت گرفتن) فراموش نشود. (بعد از بيان هر بخش، نقطه اصلى تكرار شده است) «لقد يسّرنا القرآن للذّكر فهل من مدّكرٍ»
-----
10) حجر، 22.

بر گرفته از کتاب الکترونیکی تفسير نور مرکز اطلاع رسانی غدیر