💥اگر گفته شده «رُوحِی» از آن جهت است که:
💥اگر گفته شده «رُوحِی» از آن جهت است که:
⚡ اولا: عرب وقتی بخواهد مالکیت خود را نسبت به چیزی اعلام کند از «ی مالکیت» استفاده می‌کند. مثلا «قلم من» به زبان عربی می‌شود «قَلَمی» یا «ساعت من» می‌شود «ساعَتی».
⚡ ثانیا: به جهت اعلام شرافت ویژه‌ای که آن روح بر سایر ارواح پیدا کرده بود، خداوند آن را اینچنین به خود منتسب فرمود؛
⚡همچنانکه تمامی اماکن روی زمین مملوک و مخلوق خدا هستند اما خداوند تنها یکی از آنها را که شرافت ویژه ای دارد به خود منتسب کرده و درباره اش فرموده «بَیتی» (خانه‌ی من).
💥به کلام امام صادق(ع) – ششمین جانشین و مفسّر حقیقی قرآن پس از رسول خاتم – در تبیین آیه‌ی فوق توجه بفرمایید:
💠"خداوند ... روحی را آفرید، آنگاه به فرشته‌ای دستور داد آن روح را در كالبد [آدم (ع)] بدمد، نه اینكه بعد از نفخ، چیزی از خدای متعال كم شده باشد.
💥آن روح را به خود نسبت داد، چرا که آن را بر ارواح دیگر برگزید، همان گونه که به خانه‌ای از میان همه‌ی خانه‌ها فرمود: خانه‌ی من (که کعبه است)
و نسبت به پیغمبری از میان پیامبران فرمود: خلیل من (حضرت ابراهیم علیه السلام) و مانند اینها و همه‌ی اینها آفریده، ساخته شده، پدید آمده، پروریده و تدبیر شده هستند.
💢بنابراین اینکه عدّه‌ای معتقدند خداوند از روح خود – یعنی بخشی از وجود خود – در آدم نهاد؛ و و از آن پس آدمی به روح خداوندی متبرّک و دارای شرافتی ویژه گردید؛ آنچنان که اشرف مخلوقات گردید و ... افسانه‌ای بیش نیست. افسانه‌ای مغایر با اعتقادات صحیح توحیدی!
📚قرآن کریم، سوره شوری، آیه 11
📚تحف العقول، ص 62 و 63
📚قرآن کریم، سوره حجر، آیه 29
📚بحارالانوار، ج 4، ص 12
📚توحید صدوق، ص 171
⚡ اولا: عرب وقتی بخواهد مالکیت خود را نسبت به چیزی اعلام کند از «ی مالکیت» استفاده می‌کند. مثلا «قلم من» به زبان عربی می‌شود «قَلَمی» یا «ساعت من» می‌شود «ساعَتی».
⚡ ثانیا: به جهت اعلام شرافت ویژه‌ای که آن روح بر سایر ارواح پیدا کرده بود، خداوند آن را اینچنین به خود منتسب فرمود؛
⚡همچنانکه تمامی اماکن روی زمین مملوک و مخلوق خدا هستند اما خداوند تنها یکی از آنها را که شرافت ویژه ای دارد به خود منتسب کرده و درباره اش فرموده «بَیتی» (خانه‌ی من).
💥به کلام امام صادق(ع) – ششمین جانشین و مفسّر حقیقی قرآن پس از رسول خاتم – در تبیین آیه‌ی فوق توجه بفرمایید:
💠"خداوند ... روحی را آفرید، آنگاه به فرشته‌ای دستور داد آن روح را در كالبد [آدم (ع)] بدمد، نه اینكه بعد از نفخ، چیزی از خدای متعال كم شده باشد.
💥آن روح را به خود نسبت داد، چرا که آن را بر ارواح دیگر برگزید، همان گونه که به خانه‌ای از میان همه‌ی خانه‌ها فرمود: خانه‌ی من (که کعبه است)
و نسبت به پیغمبری از میان پیامبران فرمود: خلیل من (حضرت ابراهیم علیه السلام) و مانند اینها و همه‌ی اینها آفریده، ساخته شده، پدید آمده، پروریده و تدبیر شده هستند.
💢بنابراین اینکه عدّه‌ای معتقدند خداوند از روح خود – یعنی بخشی از وجود خود – در آدم نهاد؛ و و از آن پس آدمی به روح خداوندی متبرّک و دارای شرافتی ویژه گردید؛ آنچنان که اشرف مخلوقات گردید و ... افسانه‌ای بیش نیست. افسانه‌ای مغایر با اعتقادات صحیح توحیدی!
📚قرآن کریم، سوره شوری، آیه 11
📚تحف العقول، ص 62 و 63
📚قرآن کریم، سوره حجر، آیه 29
📚بحارالانوار، ج 4، ص 12
📚توحید صدوق، ص 171
۸۶۱
۲۴ آبان ۱۴۰۳
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.