فیک قرارتصادفی من با عشق زندگیم

«پارت:۳۸»
شب تشنگی باعث شد از خواب بیداربشم.
از بغل کوک دراومدم و رفتم پایین.
کسی نبود.
رفتم سمت یخچال و بطری شیشه ای آب و بیرون آوردم و گذاشتم روی میز.
برگشتم تا لیوان بردارم.
برداشتم اما وقتی اومدم سمت میز شیشه آب اونجا نبود.
سوآه: وات؟؟؟؟ اون لعنتی کجاس؟
مطمئنم خودم گذاشتمش روی میز.
لیوان و گذاشتم روی میز و رفتم سمت یخچال.
نه توی یخچالم نبود.
برگشتم سمت میز تا دقیق تر نگاه بکنم اما.....اما.......😨
اما لیوان کو؟؟؟؟
دیگه ترس تموم وجودمو گرفت.
بدنم لرز خفیفی کرد.
آب دهنمو قورت دادم.
نزدیک تر شدم.
نه روی میز نه لیوان بود نه بطری آب.
با سرعت اومدم بیرون اما نگاهی به پشت سرم کردم که لیوان و بطری آب کنار هم روی میز بود.
نور ماه از پنجره بزرگ امارت کمی محیط و روشن کرده بود.
با دیدن کسی که جلوی پنجره بود و به من خیره بود و سرتا پاش بخاطر نور ماه پشتش سیاه بود جیغ بلندی زدم و از پله ها دویدم بالا.
در اتاق کوک و باز کردم و رفتم روی تخت و چسبیدم به کوک.
تمام بدنم میلرزید.
لال شده بودم.
چشمام پر اشک بود.
یعنی این عمارت لعنتی ...ج....جن و ....ر...روح داره؟؟؟؟
(انرژی بدین)