سلام به همگی
سلام به همگی
" برای آدمیان امروز فقط یک امر سراپا مدرن وجود دارد که همواره هم یکسان است؛ مرگ". *
در این دو سال گذشته، از زمان تبدیل شدن کوبانی، جزیره و قامشلو به سه " کانتون" و برگذشتن از ساختار "دولت/ ملت" در این سه اقلیم، هر روزِ زنانش همانا 8 مارس بوده است. در واقع کار " مدرنیته ی سرمایه داری" در این قلمرو چیزی جز تولید آن امر سراپا مدرن یعنی مرگ نبوده است. همه چیز باید نابود شود، حتی تندیس نانای، ایزدبانوی سومری ها.
این کثیف ترین جنگی بوده که بشریت به خود دیده. از افغانستان تا عراق و سوریه و نیجریه و لیبی و مصر.
این همه جهادیست که ناگهان از آسمان پایین افتاده و از زمین بالا آمده اند، در دمادم "توفان پیشرفت"، و زیر نگاه خیره ی هیولاها. ماهواره ها.
گذشته. حال. آینده
نوستالژیا. مالیخولیا. حس باختگی ( Apathy) *
نوستالژیا و مالیخولیا را کمابیش تجربه کرده ایم. در وضعیت نوستالژیا و مالیخولیا هنوز امکان رهایی وجود دارد. امکان بازگشتن به امر تجربه پذیر.
و اما سومی؛ این اتفاق هراس انگیز.
حس باختگی.
این همان اتفاقی است که در "دوران سرمایه داری" می افتد. وضعیت کالایی شدن همه چیز. تباهی فراگیر تن و روح. تولید جهادیست ها و "آپاتتیک" ها تنها گوشه ای از این وضعیت است. "آپاتتیک" کسی است که هیچ حسی ندارد. حتی اگر جهادیست ها تلی از کله های مقطوع را جلوی چشمش بالا آورده باشند.
مرگ.
زنان مبارز روژئاوا در این دو سال بزرگ ترین کاری که کردند بەرخۆدان و مقاومت در برابر مرگ بود؛ و از طریق مرگ خویش هستی جمعی خاورمیانه را از نو نامیدن. ئارین میرکان تنها یکی از بی شمار نام هایی است که علیه مرگ به پا خاست؛ ایزدبانویی که از درون ویرانه ها بیرون پرید.
عکس: روژئاوا، جشن 8 مارس
kurdman
kurdistan
#کورد
#کوردستان
" برای آدمیان امروز فقط یک امر سراپا مدرن وجود دارد که همواره هم یکسان است؛ مرگ". *
در این دو سال گذشته، از زمان تبدیل شدن کوبانی، جزیره و قامشلو به سه " کانتون" و برگذشتن از ساختار "دولت/ ملت" در این سه اقلیم، هر روزِ زنانش همانا 8 مارس بوده است. در واقع کار " مدرنیته ی سرمایه داری" در این قلمرو چیزی جز تولید آن امر سراپا مدرن یعنی مرگ نبوده است. همه چیز باید نابود شود، حتی تندیس نانای، ایزدبانوی سومری ها.
این کثیف ترین جنگی بوده که بشریت به خود دیده. از افغانستان تا عراق و سوریه و نیجریه و لیبی و مصر.
این همه جهادیست که ناگهان از آسمان پایین افتاده و از زمین بالا آمده اند، در دمادم "توفان پیشرفت"، و زیر نگاه خیره ی هیولاها. ماهواره ها.
گذشته. حال. آینده
نوستالژیا. مالیخولیا. حس باختگی ( Apathy) *
نوستالژیا و مالیخولیا را کمابیش تجربه کرده ایم. در وضعیت نوستالژیا و مالیخولیا هنوز امکان رهایی وجود دارد. امکان بازگشتن به امر تجربه پذیر.
و اما سومی؛ این اتفاق هراس انگیز.
حس باختگی.
این همان اتفاقی است که در "دوران سرمایه داری" می افتد. وضعیت کالایی شدن همه چیز. تباهی فراگیر تن و روح. تولید جهادیست ها و "آپاتتیک" ها تنها گوشه ای از این وضعیت است. "آپاتتیک" کسی است که هیچ حسی ندارد. حتی اگر جهادیست ها تلی از کله های مقطوع را جلوی چشمش بالا آورده باشند.
مرگ.
زنان مبارز روژئاوا در این دو سال بزرگ ترین کاری که کردند بەرخۆدان و مقاومت در برابر مرگ بود؛ و از طریق مرگ خویش هستی جمعی خاورمیانه را از نو نامیدن. ئارین میرکان تنها یکی از بی شمار نام هایی است که علیه مرگ به پا خاست؛ ایزدبانویی که از درون ویرانه ها بیرون پرید.
عکس: روژئاوا، جشن 8 مارس
kurdman
kurdistan
#کورد
#کوردستان
۵۹۸
۱۷ اسفند ۱۳۹۳
دیدگاه ها (۷)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.