آره من هیچ وقت دختر خاصی نبودم

آره من هیچ وقت دختر خاصی نبودم
یه دختر معمولی با موهای مواج قهوه ای و چشمایی ب همین رنگ…
خبری از موی بلوند و چشمان رنگی و چیز متفاوتی که خاصم کنه نبود…
دختری ک وقتی باهاش میرفتی کافی شاپ بجای لاته یا چیز مخصوصی چای یا گلگاوزبون سفارش میداد…
دختری ک ترجیح میداد ولیعصرو باهات راه بره و عکس بگیره تا اینکه بره بشینه تو ی رستوران شیک…
دختری ک اوج آرایشش ریمل و رژ لب بود…
انقدر معمولی که میتونی نشونه هامو توی هرکسی بعد من پیدا کنی…
وقتی خنده های از ته دل دخترک ۳سالتو ببینی ک اشک از چشمش میاد…
وقتی ذوق کردناش از دیدن عروسکی ک براش میگیری و میبینی…
وقتی صورت غرق در آرایش زنی ک کنارت نشسته رو میبینی…
وقتی دختر عکـاس عروسیتونو میبینی…
وقتی دست مملو از عسلتو میزاری توی دهن عروست و اون حرکت خاصی نمیکنه…
وقتی سر سفره عقدت یکی با تموم شیطنت میخندونتت…
من اون کاشی ام ک وقتی همه یه اینارو میبینی توی دلت میگی…
اون کاشی ک وقتی میبینی هنوز همونی ام که قبلا بودم..
با همون خنده ها،
همون انرژی،
همون موها یکم بلندتر،
همون دختر.. یکم پیر تر…