ا

ا

سحر سی ام

و....

سحــر آخر که میشود
بالهایم را از طاقچه برمیدارم!

لباس دعا می پوشم...
شاید اذن اشک دهی و راه آسمان باز شود.

دلبـــرم
مرا از من رها می کنی؟
دلم کمی تـــو را می خواهد!

حال که لحظه های آخر رسیده

و شنبه ی آخر هم تمام شد....

همه غصه ها
همه دردها
و....
دانــه دانه از چشمانم می افتنـد!

من مانده ام تنها...
بی امام....
بی نشان...
تنهای تنهام

اندڪ اندڪ میرود
از دیده مـاهِ مهربان
هر ڪہ جامانده بیاید،
میرود دامن ڪشان

جانا کاش نگاهی کنی به این دل زار و بی آب و علفم

سفره ات جمع شود و این دل زار آدم نشود چه کنم.....!!
به خودت قسم که فقط نگاه تو مرا میسازد

یاالله.... یاالله.... یا الله...

سلام و هزاران درود
آخرین سحرگاهتون پرخیر
صبح یکشنبه تون پراز عطر الهی
طاعات و عباداتتون قبول درگه حق
التماس دعای فراوان