تقدیم به پدران و مردان گل ویس

تقدیم به پدران و مردان گل ویس
روزتون مبارک ...❤ ️

پدر که باشی سردت میشود ولی
کت بر شانه فرزند می اندازی.
چهره ات خشن میشود و دلت دریایی، آرام نمیگیری تا تکه نانی بیاوری.
پدر که باشی؛ میخواهی ولی نمیشود ، نمیشود که نمیشود که نمیشود
پدر که باشی عصا میخواهی ولی نمیگویی
هر روز خم تر از دیروز، مقابل آینه تمرین محکم ایستادن میکنی.
پدر که باشی حساس میشوی به هرنگاه پرحسرت فرزند به دنیا،
تمام وجود خودت را محکوم آرزوهایش میکنی!
پدر که باشی در کتابی ؛جایی نداری و هیچ جایی زیر پایت نیست .
بی منت از این غریبه گی هایت میگذری تا پدر باشی
پشت خنده هایت فقط سکوت میکنی.
پدر که باشی به جرم پدر بودنت حکم همیشه دویدن را برایت بریده اند ،
بی هیچ اعتراضی به حکم ، فقط میدوی و درتنهایی ات نفسی تازه میکنی.
پدر که باشی پیر نمیشوی ولی یک روز بی خبر تمام میشوی و
پشت ها را خالی میکنی ،
با تمام شدنت ،
حس آرامش را بعد از عمری تجربه کنی.
پدر که باشی در بهشتی که زیر پای تو نبود هم دلهره هایت را مرور میکنی.


❤ ❤ ❤ ❤ ❤ ❤ ❤ ❤ ❤ ❤ ❤ ❤ ❤