به تو که فکر می کنم، عطر یاس باران خورده در مشامم می پیچد

به تو که فکر می‌کنم، عطر یاس‌ باران خورده در مشامم می‌پیچد و هوس می‌کنم باز خطاب به تو نامه‌ای بنویسم.
آبیِ ماه‌چهـره‌ام، داستان زندگی ما را طوری نوشته‌اند که تا ابد از یکدیگر جدا خواهیم ماند و پس از گذشت زمانی طولانی استخوان‌هایمان به بوی دیگر آغشته است.
همه‌چیز تمام می‌شود، گل‌های باغچه رنگ می‌بازند، نامه‌هایمان می‌پوسد، ما شعر می‌شویم.
از من و تو، غزلی باقی خواهد ماند كه قافیه‌هایش را از رنگ گیسوانت و کلماتش را از اندوه درون سینه‌ام الهـام گرفته‌اند.
عشق ما اَبر نیست که یک روز گذر کند، ما شعر می‌شویم.