مگر دل نداشتم ؟!

مگر دل نداشتم ؟!
مگر دلی نداشتم که هر غریبه ای خود را در دلم جا کرد و رفت ، مگر دلی نداشتم که هر کس تبری زد و رفت،مگر ذغال بودم هر کسی مرا سوزاند و رفت ؛
سوختم در حال خود ، درمانده ماندم در راه خود ،
من دلی نداشته ام؟
دلی پر مهر و عطوفت داشته ام ، دلی پر از رحم و مروت داشتم ، دلی پر از عشق و شادمانی داشتم ، دلی سرشار از زیبایی داشتم ، دلی بزرگ و مسکنی همیشگی داشتم ،
چه بر سر این مسکن شادی آمد ؟!!
دلی سر ریز از عشق چه شد؟!
دلی مسکن شادی چه شد؟!
حال این دل خانه ای بی روح شد ، خانه ای خالی پر از سکوت شد ، سکوت خانه ام را فرا گرفت تا ابد ،،
جام شیرین زندگانی چه شد؟!
گناهی کرده ام مگر جز به عشق ؟
گناهی کرده ام جز توجه ؟
گناهی کرده ام جز دوست داشتن ؟
آری !
شاید گناه کار بودم ، جرمم عشق بود ،