عادتـــ کرده ام...

عادتـــ کرده ام...
به ایـنکه هــمــیــشه در بحران هــای زندگــی ام خــودم هوای خــودم را
داشته باشم ...
در شـــبــــ های بیخــوابی،خــودم برای خــودم لالایی بخــوانم ...
وقتی بغض میــکنم،خودم خــودم را در آغــوش بگــیرم و دلــداری بدهــم... مــیــبــینــــــــــــــ ی ؟؟!!
تــنهـایی با هـمــه ی دردی کـه دارد
مـرا " مــرد " بار آورده ...
آنـقدر که با همـه ی "نامردیها "
" مـردانه " به خــودم تکیه میــــــکنم...