رمان

#رمان
𝐍𝐚𝐦𝐞 : چرا من
p³⁷



اهورا

با قدم هایی که به سمتم برمیداشت خواستم فرار کنم ولی نه ، من به خودم قول داده بودم قوی باشم پس ایستادم و نگران بهش چشم دوختم ، دستش بالا اومد و انگشتاش روی پیرهنم نشست ، پسش زدم که همزمان آقایی که شبیه به بادیگارد ها بود زبون باز کرد :

قربان بهتره برگردیم

بدون توجه به کار من و حرف اون شخص شروع به بستن دکمه های بازم کرد ، کنار کشیدم و در حالی که پیرهنم رو به حالت قبلیش برمیگردوندم ادامه دادم :

داری چیکار میکنی ها ؟

باز هم صدای بم و لحنی خشنش :

حق نداری بدنت رو تو دید مردم بزاری

با حرفش ناخواسته زدم زیر خنده و دستام جلوش تکون دادم :

توهم زدی ؟ اصلا جنابعالی کی باشی که بخوای برای من تعیین تکلیف کنی ؟

بازوم رو توی ی آن بین مشتش گرف و فشار داد ، این حرکت ناگهانیش باعث شد ناخودآگاه آخ ریزی از دهنم بیرون بره ، روی صورتم خم شد و غرید :

من ...

یهویی نیک از نا کجا آباد نفس زنان پیداش شد و وسط حرفش پرید :

من حلش میکنم

مرد هوفی کشید و دستش رو بین تکه موهایی که جلوی صورتش ریخته بود برد و اون هارو به سمت باقی موهایی که بالا پشت سرش بسته بود هدایت کرد و به راه افتاد

نیک دستی به صورتش کشید و با تن صدایی که ازش انتظار نداشتم به حرف اومد :

با چه جرعتی اومدی اینجا ؟ چرا اینجایی ؟

چرا به این بلندی داد میکشید ؟ مگه من چیکار کرده بودم اخه ؟

دست روی گوشام گزاشتم و برای خروج به سمت در حیاط دویدم ، چرا تو همه چیم دخالت میکنه ؟ اصلا چرا همش این همه نگرانه ؟ چرا بهش گفت من حلش میکنم ؟ یعنی اونو میشناستش ؟



نویسنده : آبانم
میدونم دیر پارت میزارم و کمه ولی واقعا انگیزه ای برای ادامه دادن ندارم


ناشناسم اگه حرفی سخنی و یا انتقادی بود :
https://daigo.ir/secret/6249888941

‌