«من نمی فهمم منظورت چیه»

«من نمی‌فهمم منظورت چیه»
«همون بهتر که ندونی!»
«ولی من میخوام بدونم !»
«تا زمانی که حسش نکنی نمی‌تونی درک کنی
من هر چقدر توضیح بدم نمیتونی بفهمی»
«تو هم تا زمانی که انقدر مرموز صحبت می‌کنی کسی نمیتونه درکت کنه »
«من نیازی به صحبت کردن با غریبه ها ندارم
من نیازی ندارم کسی درکم کنه
وقتی خودمم نمی‌دونم چی می‌خوام
وقتی خودمم سردرگمم
ولی فقط یه چیز رو می‌دونم
اینکه هیچ کس نمیتونه کمکم کنه
هیچ کس !»
«من غریبم؟»
«تو معنی غریبه رو نمیدونی
وگرنه به درد من مبتلا می‌شدی »

«درد ندانستن !»

«نزد من این جهان سرتاسر غریبه است
مردمانش تو را حبیب خود می‌دانند
ولیکن تو را هزاران بار می‌شکنند
دشخوار هایشان را نزد تو بازگو می‌کنند
ولیکن تو را به فراموشی می‌سپارند
اما وای از آن هنگام ک سخنت را فهم نکنند
که دیگر محکوم به دیوانگی خواهی شد !
محکوم به تنهایی !
محکوم به نادانی! »